«Πάνε δέκα χρόνια από τότε που μπήκα σ’ ένα σπιτάκι, στο Σεν-Ζαν-Πιε-ντε-Πορ, σίγουρος πως έχανα το χρόνο μου. Εκείνη την εποχή η πνευματική μου αναζήτηση συνδεόταν με την ιδέα πως υπήρχαν μυστικά, μυστηριώδεις δρόμοι, άνθρωποι ικανοί να καταλάβουν και να ελέγξουν πράγματα απαγορευμένα στην πλειονότητα των θνητών. Έτσι το να διανύσεις “το δρόμο των κοινών ανθρώπων” φαινόταν ένα σχέδιο χωρίς ενδιαφέρον». Σε αυτή τη φλογερή αφήγηση, ο Πάουλο Κοέλο περιγράφει τις περιπέτειες που έζησε διασχίζοντας...

«Πάνε δέκα χρόνια από τότε που μπήκα σ’ ένα σπιτάκι, στο Σεν-Ζαν-Πιε-ντε-Πορ, σίγουρος πως έχανα το χρόνο μου. Εκείνη την εποχή η πνευματική μου αναζήτηση συνδεόταν με την ιδέα πως υπήρχαν μυστικά, μυστηριώδεις δρόμοι, άνθρωποι ικανοί να καταλάβουν και να ελέγξουν πράγματα απαγορευμένα στην πλειονότητα των θνητών. Έτσι το να διανύσεις “το δρόμο των κοινών ανθρώπων” φαινόταν ένα σχέδιο χωρίς ενδιαφέρον». Σε αυτή τη φλογερή αφήγηση, ο Πάουλο Κοέλο περιγράφει τις περιπέτειες που έζησε διασχίζοντας...