Ο Θεοδόσιος Δημόπουλος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1898 και έφυγε από τη ζωή αιφνιδίως στην Αθήνα το 1959. Ήταν το 3ο παιδί -το πρώτο αγόρι πολύτεκνης οικογένειας με 8 παιδιά (2 κορίτσια και 6 αγόρια). Τελείωσε στο Ναύπλιο τις εγκύκλιες σπουδές του το 1915 και αμέσως ενεγράφη στη Νομική Σχολή στην Αθήνα. Έχασε τον πατέρα του -και αυτόν αιφνιδίως- το 1917. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε να επιστρέψει στο Ναύπλιο για να συμπαρασταθεί στη μητέρα του Αικατερίνη, στην οικογενειακή επιχείρηση. Το 1919 μόλις ανέλαβαν την επιχείρηση τα αδέλφια του, διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα στο Ναύπλιο, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1928 οπότε μετετάγη στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην οποία τελείωσε την καριέρα του το 1953. Τα χρόνια της παραμονής του στο Ναύπλιο (1917-1928) συνεργάστηκε με την τοπική εφημερίδα "Σύνταγμα" και ανέπτυξε αδελφική φιλία με τον "Τζαννίνο" Ιατρού, διευθυντή της.

Από μαθητής ακόμη είχε δείξει την κλίση του προς τα γράμματα και τη δημοσιογραφία. Ήταν φανατικός αναγνώστης και συνδρομητής της "Διάπλασης των Παίδων" και δημοσίευσε κείμενά του, κυρίως διηγήματα, και σχολίαζε κοινωνικά θέματα της εποχής. Είχε το ψευδώνυμο "Θέος (Θεοδόσιος) Δήλος (Δημόπουλος)".

Από το 1923 άρχισε η συστηματική μελέτη και ταξινόμηση του υλικού που συνέλεγε. Μελέτησε βιβλιογραφία (παλαιά και νέα), εφημερίδες, αρχεία (δημόσια και ιδιωτικά) και ό,τι άλλο θεωρούσε πρόσφορο και αναγκαίο για να ολοκληρώσει το έργο της ζωής του. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα, μετά το 1928, παράλληλα με την εργασία του στην τράπεζα, δημοσιογραφούσε για πέντε χρόνια στην εφημερίδα "Έθνος". Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει τη δεύτερη αγάπη του, που ήταν η δημοσιογραφία, και να ασχοληθεί πλέον με την πρώτη και μεγάλη αγάπη του, την ιστορία της γενέτειρας πόλης του, το Ναύπλιο.