Ο Ερνέστ Εμπράρ (1875-1933) είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς πρωταγωνιστές της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής έρευνας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Μετά τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και στη Villa Medicis στη Ρώμη, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον φέρει με τη Στρατιά της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1917, που θα καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της πόλης, γίνεται η αιτία που θα τον κρατήσει εκεί για μερικά χρόνια, για να εργαστεί για την πολεοδομική ανάπλαση της Θεσσαλονίκης και να αγαπήσει τον ελληνικό χώρο. Ακολουθεί η αποστολή του στην Ινδοκίνα, το 1923 όπου θα αφήσει αρκετά σημαντικά οικοδομήματα της λεγόμενης αποικιακής αρχιτεκτονικής, συνταιριάζοντας αρμονικά την ποιότητα με την προσαρμογή στην τοπική αρχιτεκτονική των χωρών της νοτιοανατολικής Ασίας. Μεταξύ 1928-1932 βρίσκεται πάλι στην Ελλάδα για να εργαστεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ως καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ενώ, παράλληλα διατελεί σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης για θέματα σχολικών κτιρίων, προστασίας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, πολεοδομίας, κλπ. Το 1929 παραδίδει το σχέδιο της πανεπιστημιούπολης της Θεσσαλονίκης, που έκανε δυνατή την ανέγερση, αργότερα, της πρώτης πανεπιστημιούπολης στην Ελλάδα. Παρόλο που στην Αθήνα οι οδηγίες που έδωσε δεν ακολουθήθηκαν, στη δίνη των γεγονότων που ακολούθησαν την απομάκρυνση των Φιλελεύθερων από την εξουσία, το 1932, στη Θεσσαλονίκη, αντίθετα, διαμόρφωσαν αποφασιστικά τη φυσιογνωμία της νεώτερης πόλης. Πέθανε στο Παρίσι την 1η Μαρτίου 1933, μετά από μακρά ασθένεια, ενώ προετοίμαζε έκθεση της δουλειάς του στο παρισινό Σαλόνι Αρχιτεκτονικής του ίδιου έτους. Η έκθεση έγινε τελικά χωρίς αυτόν, περιλαμβάνοντας τις ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες λύσεις που είχε εισηγηθεί για τις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.