Η Άννα Θεοχαράκη σπούδασε διακόσμηση και γραφικές τέχνες στη σχολή Πετρά. Συνέχισε με σεμινάρια και προσωπικές αναγνώσεις.

Έτσι συνήθισε να αφουγκράζεται, όσο δουλεύει σιωπηλά στο ατελιέ της, παμπάλαιες φωνές και αρχέγονα σύμβολα.

Με τα ταπεινά εργαλεία της μοδίστρας τυλίγει αμέτρητες κλωστές γύρω από κορδόνια. Κορδόνια για το σώμα, που τα δένει γύρω από το καρπό μας, όπως οι μανάδες βάζανε το Μάρτη στα παιδιά,

Κορδόνια για το χώρο, κόμπους που δένει στον αέρα, συνυφαίνοντας όμως στα νήματα τους κάποια μυστικά γύρω από τη ζωή και την αθανασία, καθώς η πολυχρωμία τους μας μιλάει για χαρά και αισιοδοξία.

Αλλοτε κόβει παλιά ρούχα, όπου πάλλουν ακόμα τα ίχνη των ανθρώπων που τα φόρεσαν, τα ενώνει, δημιουργώντας αυτό που η ίδια ονομάζει "μαλακές πέτρες" για να καθόμαστε, ή να ακουμπάμε την πλάτη μας. Υφασμάτινες πέτρες που μας φέρνουν πιο κοντά στη Μητέρα Γη και σε άλλες υπάρξεις.

Σαν μια νέα Αριάδνη, η Άννα Θεοχαράκη ξετυλίγει με τα χέρια της τα πολύχρωμα νήματα του μίτου της σύγχρονης επικοινωνίας.