Ο Χαράλαμπος Μπούρας γεννήθηκε το 1933 στην Πρέβεζα. Μεγάλωσε στη Χίο. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι. Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης και της Σορβόνης. Ως αρχιτέκτων της Διευθύνσεως Αναστηλώσεως (1960-1966) εργάσθηκε για την αποκατάσταση μνημείων Βραυρώνος, Ωδείου του Αττικού, Μονής Οσίου Λουκά κ. ά. Δίδαξε Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (1966-1974) και στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1974-2000). Μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (1974-2005), μέλος και πρόεδρος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως από το 1975 , Γενικός Γραμματεύς της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας (1979-2000). Το όνομά του συνδέθηκε με τις εργασίες αναστήλωσης του Παρθενώνα.

Μεταξύ των δημοσιευμάτων του για αρχαία, βυζαντινά και νεώτερα μνημεία περιλαμβάνονται: "Βυζαντινά σταυροθόλια με νευρώσεις", (Αθήνα 1965), "Η αναστήλωσις της στοάς της Βραυρώνος", (Αθήνα 1967), "Νέα Μονή Χίου: Ιστορία και αρχιτεκτονική", (Αθήνα 1985), -(με την Λασκαρίνα Μπούρα), "Ελλαδική ναοδομία κατά τον 12ο αιώνα", (Αθήνα 2002), "Βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική στην Ελλάδα", (Αθήνα 2006).

Έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιούλιου 2016, σε ηλικία 83 ετών.