Ο Ζαν Μποφρέ (1907-1982), γιος δασκάλων της μικρής πόλης Creuse, παρακολούθησε τα μαθήματα φιλοσοφίας του Leon Brunschwig στην Ecole Normale Superieure (ENS), πριν από τον πόλεμο. Στη συνέχεια δίδαξε φιλοσοφία στα λύκεια Henri IV (1949-1955) και Condorcet (1955-1972). Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Την ίδια εποχή ανακάλυψε τον Χάιντεγκερ, μέσα από το έργο του "Είναι και χρόνος". Από τους πρώτους Γάλλους στοχαστές που συμβάλλουν στην "απενοχοποίηση" της φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ, μετά τον πόλεμο, θα συναντηθεί για πρώτη φορά μαζί του το 1946, συνάντηση η οποία θα εγκαινιάσει μεταξύ τους έναν δημιουργικό διάλογο τριάντα ετών. Κυριότερα έργα του: "Το ποίημα του Παρμενίδη" μετάφραση- επιμέλεια, Presses universitaires de France, 1955), "Evidence et verite: Descartes et Leibnitz" (1964), "Holderlin et Sophocle, suivi de: Remarques sur Oedipe" (1965), "Introduction aux philosophies de l’existence" (1971), "Dialogue avec Heidegger I. Philosophie grecque" (Minuit, 1973), "Dialogue avec Heidegger II. Philosophie moderne" (Minuit, 1973), "Dialogue avec Heidegger III. Approche de Heidegger" (Minuit, 1974), "Douze questions posees a Jean Beaufret, a propos de Martin Heidegger" (Aubier, 1983), "Dialogue avec Heidegger IV. Le Chemin de Heidegger" (Minuit, 1985), "De l’existentialisme a Heidegger. Introduction aux philosophies de l’existence et autres textes" (1986), "Notes sur la philosophie en France au XIX° siecle" (1984), "Philosophie grecque. Le rationalisme classique: Lecons de philosophie 1" (Le Seuil, 1998), "Idealisme allemand et philosophie contemporaine. Lecons de philosophie 2" (Le Seuil, 1998), κ.ά.