O Δημήτρης Γ. Κανελλόπουλος γεννήθηκε στὴ Νεμούτα Ἠλείας, τὸ 1954 ἀπὸ τὴν ὁποία ἐκπατρίστηκε τὸ 1958, ἀκολουθώντας τὴν οἰκογένειά του, στὴν Ἀθήνα, ὡς ἐσωτερικὸς μετανάστης. Σπούδασε Ἱστορία-Φιλοσοφία στὸ Πανεπιστήμιο Babes–Bolyai τοῦ Cluj Napoca τῆς Ρουμανίας καὶ εἶναι πτυχιοῦχος τοῦ Ἱστορικοῦ-Ἀρχαιολογικοῦ Τμήματος τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος διάφορων ἐκδοτικῶν οἴκων καὶ ὡς Φιλόλογος στὴν ἰδιωτικὴ ἐκπαίδευση. Δημοσίευσε τὶς συλλογὲς ποιημάτων Ὁμίχλη πέτρινη (Ἠριδανός, 1986) Σκυθικὲς Ἐρημίες (Κολωνός, 1996), Σιγὴ Ἀσυρμάτου (Κολωνός, 2005), Κλίνη Σπόρου, Καλὴ (Ὀροπέδιο 2010) καὶ Τὸ φράγμα τῆς μνήμης, (Ὀροπέδιο 2017), καθὼς καὶ τὴν συλλογὴ διηγημάτων Ὁ θάνατος τοῦ ἀστρίτη καὶ ἄλλες ἱστορίες, (Κίχλη 2018), γιὰ τὸ ὁποῖο βραβεύτηκε μὲ τὸ Α΄ Κρατικὸ Βραβεῖο Διηγήματος, τὸ 2019. Τὸ 2022 κυκλοφόρησε ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Καστανιώτη, ἡ δεύτερη συλλογὴ διηγημάτων του, ὑπὸ τὸν τίτλο «Στὰ χρόνια τοῦ κόκκινου κόμη». Τὸ 2023 βραβεύτηκε μὲ τὸ Διεθνὲς Βραβεῖο «RADU GABRIEL PÂRVU», γιὰ τὴν προώθηση καὶ μετάφραση τῆς Ρουμανικῆς Λογοτεχνίας στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ποὺ μετέφρασε καὶ ἐξέδωσε στὰ Ἑλληνικὰ ὑπὸ τὸν τίτλο: «95 Ρουμάνοι ποιητὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα. Μιὰ συναισθηματικὴ ἀνθολογία». Τὸ 2023 ἐξέδωσε σὲ μετάφραση δική του καὶ τοῦ Eugen Uricaru, ὁλόκληρο τὸ ποιητικὸ ἔργο τοῦ Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, στὴν Ρουμανικὴ γλῶσσα, ἔργο γιὰ τὸ ὁποῖο ἔλαβε τὸ ἐτήσιο βραβεῖο, τοῦ Ρουμανικοῦ περιοδικοῦ APOSTROF. Ἐπιμελήθηκε τὸ ἀφιέρωμα στὴ Ρουμανικὴ Λογοτεχνία τοῦ περιοδικοῦ «Πολιορκία», τεῦχος 16ο, Ἀπρίλιος 1982. Τὸ 1984, ὀργάνωσε καὶ παρουσίασε στὸ ρουμανικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό, τὴν Ἀνθολογία Νεοελληνικῆς Ποίησης μὲ τὸ τίτλο 42 Poeti grecii contemporani, (42 σύγχρονοι ἕλληνες ποιητές) Edidura DACIA, Cluj Napoca, Ρουμανίας. Τὸ 1996 ἐπιμελήθηκε τὸ θέμα τοῦ περιοδικοῦ Πλανόδιον, τεῦχος 24ο, τὸ ἀφιερωμένο στὸ Ρουμάνο ποιητὴ Anatol Baconsky. Ποιήματα καὶ διηγήματά του ἔχουν δημοσιευτεῖ σὲ ἑλληνικὰ καὶ ξένα περιοδικά. Ἀπὸ τὸ 2006 ἐκδίδει τὸ περιοδικὸ Ὀροπέδιο.



(Πηγή: Δημήτρης Γ. Κανελλόπουλος, 2024)