Ο Νίκος Λάζαρης γεννήθηκε το 1947 στη Νίκαια του Πειραιά, αλλά έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Λυκόβρυση, όπου και κατοικεί μόνιμα. Σπούδασε δημοσιογραφία και κινηματογράφο. Επαγγελματικά, ασχολήθηκε αρχικά με τη δημοσιογραφία (δημοσιογράφος σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά) και στη συνέχεια, με τη διαφήμιση (κειμενογράφος και διευθυντής δημιουργικού τμήματος σε πολυεθνικές διαφημιστικές εταιρείες). Εργάστηκε επίσης ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λυκόβρυσης (1994-2002) και ως διευθυντής στο Ίδρυμα "Τάκης Σινόπουλος -Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης" (2003-2006). Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1974, με τέσσερα ποιήματα στον τόμο "Κατάθεση \'74". Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές "Ο βυθός της γκαζόζας", 1975, "Το δάσος των εκρήξεων", 1978, "Ερωτογράφημα", 1981, "Τα δέντρα τρέχουν βιαστικά", 1985, η συγκεντρωτική έκδοση "Ο βυθός της γκαζόζας και άλλα ποιήματα: 1975-1985", 1995 (εκτός εμπορίου), "Το αόρατο νήμα", Παρουσία, 2002, και η νέα συγκεντρωτική έκδοση "Η ένταση είναι διαρκής: ποιήματα 1975-2002", Τυπωθήτω, 2007. Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής στα λογοτεχνικά περιοδικά "Γράμματα και Τέχνες" και "Πλανόδιον", ενώ με την ιδιότητα του κριτικού λογοτεχνίας, συνεργάζεται με τη "Νέα Εστία" και το "Πλανόδιον". Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.