Ο Θεμιστοκλής Δ. Τσάτσος (1906-1970) ήταν συνταγματολόγος, πολιτειολόγος, φιλόσοφος του δικαίου και πολιτικός. Στη νεαρή ηλικία των είκοσι ενός χρόνων αναγορεύθηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, προτείνοντας έναν νέο ορισμό της πολιτείας. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο ίδρυσε το Αρχείο Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών. Κατά τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936 συνελήφθη και εξορίστηκε. Διετέλεσε, κατά διαστήματα, υπουργός δικαιοσύνης καθώς και υπουργός Εφοδιασμού της Αεροπορίας, πρέσβης της Ελλάδας στη Βόννη, τακτικό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Χαϊλδεμβέργης και επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της ίδιας πόλης. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του ήταν καθηγητής της Πολιτειολογίας στη Νομική Σχολή Αθηνών. Παντρεύτηκε την Αννίτσα Αλευρά και απέκτησε ένα γιο, τον Δημήτρη Τσάτσο, επιφανή επιστήμονα, θεωρητικό και πολιτικό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο Θεμιστοκλής Δ. Τσάτσος, σε όλη του τη ζωή, ασχολήθηκε με την Τέχνη, κυρίως με τη ζωγραφική. Η οργανωμένη και πολύπλευρη αφοσίωσή του στον τομέα αυτόν τον καθιστά ως έναν από τους εγκυρότερους θεωρητικούς της ζωγραφικής στην εποχή του.