Η Ροσάνα Ροσάντα, η μεγάλη κυρία της Αριστεράς, υπήρξε σημαντικό στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μέχρι το 1969, και η σκέψη της εξακολουθεί να διαμορφώνει απόψεις στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Γεννήθηκε το 1924 στην Πόλα, που σήμερα ανήκει στην Κροατία. Έζησε εκεί τα πρώτα της χρόνια και στη συνέχεια έζησε στη Βενετία, στο Μιλάνο και στο Παρίσι. Υπήρξε μαθήτρια του ιταλού φιλοσόφου Αντόνιο Μπάνφι, νεότατη συμμετείχε στην Αντίσταση, εντάχθηκε στο ΙΚΚ και ήταν υπεύθυνη του τμήματος πολιτισμού του κόμματος. Το 1963 εξελέγη για πρώτη φορά στην Ιταλική Βουλή. Είχε πάντοτε μια κριτική αντιμετώπιση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και διατύπωσε την έντονη αντίθεσή της με τη σοβιετική επέμβαση στην Πράγα. Το 1968 δημοσίευσε ένα μικρό δοκίμιο, με τίτλο "Η χρονιά των φοιτητών", όπου εξέφραζε την ευνοϊκή άποψή της για το κίνημα της νεανικής εξέγερσης. Μαζί με τον Λουίτζι Πιντόρ, τον Βαλεντίνο Παρλάτο, τον Λούτσιο Μάγκρι και άλλα στελέχη του κόμματος ίδρυσε το περιοδικό "Il Manifesto", το οποίο αργότερα εξελίχθηκε σε καθημερινή εφημερίδα και για ένα διάστημα υπήρξε και κόμμα. Παρά την αντίθετη γνώμη του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, η Ροσάντα διαγράφτηκε από το κόμμα έπειτα από το 12ο Συνέδριο. Το 1972 το "Manifesto" πήρε μόνο το 0,8% των ψήφων και εν συνεχεία συμμετείχε στο Κόμμα Προλεταριακής Ενότητας για τον Κομμουνισμό (ΡDUΡ). Η Ροσάντα υπήρξε διευθύντρια της εφημερίδας, αλλά αμέσως μετά εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία, χωρίς όμως να πάψει να εκφράζει τις ανησυχίες και τους στοχασμούς της για την τύχη του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος.