Ο Σαμπαχαττίν Αλή, ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της τουρκικής «ταξικής λογοτεχνίας», γεννήθηκε το 1907 στο Εγρίντερε στα σύνορα της Βουλγαρίας και δολοφονήθηκε το 1948 κοντά στο Κιρκλάρελι της Ανατολικής Θράκης.

Παρόλο που ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία γράφοντας ποίηση, είναι περισσότερο γνωστός ως διηγηματογράφος και θεωρείται –μέχρι σήμερα– ένας από τους μέντορες, μαζί με τον Σαΐτ Φαΐκ Αμπασίγιανικ, των μεταγενέστερων διηγηματογράφων της Τουρκίας.

Στα έργα του ο Τούρκος, ο Έλληνας και ο Αρμένιος ζουν αρμονικά, χαράζουν τον δρόμο της εργατικής επανάστασης, αφού οι μόνοι αντίπαλοι είναι οι τσιφλικάδες που ελέγχουν κράτος και πλούτο. Θεωρεί διαφορές μόνο τις ταξικές και όχι τις θρησκευτικές, τις φυλετικές κ.λπ.

Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι ο έρωτας, οι παραστρατημένες γυναίκες, τα χωριά και οι χωρικοί, οι εργάτες, οι γιατροί και οι νοσοκόμοι, οι φυλακές και οι φυλακισμένοι, οι διανοούμενοι, οι γραφειοκράτες και τέλος τα παιδιά.