Ο Αλεξάντερ Τρόκκι (1925-1984) γεννήθηκε στη Γλασκώβη από πατέρα ιταλό. Σπούδασε ιστορία, λογική και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της πόλης του και μελέτησε κυρίως Πλάτωνα, Descartes, Lock, Αριστοτέλη και Kant, επιδεικνύοντας από νωρίς οξύνοια, ευαισθησία, αγάπη για την περιπέτεια και την ελευθερία. Ήδη το 1948, είχε παντρευτεί, είχε γίνει πατέρας, έτρεχε με τη μοτοσυκλέτα του (μια Ariel 500cc), είχε συνθέσει τη μάλλον φιλόδοξη εργασία του "General theory of literary criticism", και δούλευε το πρώτο από τα κάμποσα μυθιστορήματά που δεν έμελλε ποτέ να ολοκληρώσει, ενώ είχε ήδη αρχίσει τους πειραματισμούς με τα ναρκωτικά. Δεν θα αργήσει να γοητευθεί (όπως και τόσοι άλλοι) από το Παρίσι, όπου και εγκαταστάθηκε τον Ιανουάριο του 1952. Εκείνη η πόλη, και ειδικά η Αριστερή Όχθη, ήταν τότε το απόλυτο καταφύγιο και ορμητήριο των πιο τολμηρών πνευμάτων της μεταπολεμικής εποχής. Ανάμεσα σε ποικίλες δραστηριότητες εκδίδει τη λογοτεχνική επιθεώρηση "Μέρλιν" και γράφει πορνογραφικά βιβλία για λόγους βιοπορισμού, με το ψευδώνυμο Frances Lengel. Ο Τρόκκι είχε εκκινήσει τη μεγάλη του περίπολο στη ναρκοθετημένη ζώνη των αινιγμάτων της ζωής. Το γράψιμο ήταν ήδη γι\' αυτόν μια διαδικασία προσδιορισμού και εξερεύνησης της ύπαρξης, μια παρατεταμένη κραυγή. Στα 59 χρόνια της ζωής του, η τροχιά του πρόλαβε να διασταυρωθεί με μερικά από τα πιο σημαντικά ονόματα της εποχής του, όπως οι Άλεν Γκίνσμπεργκ, Σάμουελ Μπέκετ, Ουίλιαμ Μπάροουζ, Ευγένιος Ιονέσκο, Νόρμαν Μέηλερ, Ζαν Ζενέ, Τίμοθι Λήρι και Γκυ Ντεμπόρ. Ο ίδιος έβλεπε τον εαυτό του σαν λογοτεχνικό εξόριστο, όπως ο Τζόις και ο Χέμινγουεϊ, ωστόσο η γραφή του άσκησε καθοριστική επίδραση σε μια γενιά νέων άγγλων συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και ο -επίσης σκοτσέζος- Ίρβιν Γουέλς, συγγραφέας του "Trainspotting" και του "Porno".