Ο πρωτοπρ. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης (1927-2001) ήταν από τους μεγαλύτερους ορθοδόξους θεολόγους (ίσως ο σημαντικότερος ορθόδοξος δογματολόγος) του 20ού αιώνος. Γεννήθηκε στον Πειραιά και έκοιμήθη στην Αθήνα. Οι γονείς του κατάγονταν από την Αραβησσό της Καππαδοκίας. Έζησε στη Ν. Υόρκη των ΗΠΑ. από τη βρεφική του ηλικία. Φοίτησε σε ρωμαιοκαθολικό Γυμνάσιο στο Μπρονξ και γνώρισε καλά τα κείμενα του Θωμά του Ακινάτη. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν Μασσ., στο Πανεπιστήμιο Yale (Προτεσταντική θεολογία), στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Σεργίου (Παρίσι) καi στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάκτωρ της oποίας αναγορεύθηκε το 1957. Δίδαξε στη Σχολή του Τιμίου Σταυρού (ΗΠΑ), και έγινε κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Β. καί Ν. Αφρικής. Το 1970 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στή Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην οποία δίδαξε μέχρι το 1984. Δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο Balamand του Λιβάνου. Το επιστημονικό του έργο δεν είναι μεγάλο, αλλά άνοιξε νέους δρόμους σε διάφορες κατευθύνσεις (θεολογία, ιστορία, οικουμενικό διάλογο), σε σημείο που να μιλούμε για προ Ρωμανίδη και μετά Ρωμανίδη εποχή. Υπήρξε εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος σε ορθόδοξα και διαχριστιανικά συνέδρια.