Ο Δημήτρης Κακαλίδης (1943-1995) γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου μεγάλωσε, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Το 1980 συγκρότησε μια ομάδα ατόμων με φιλοσοφικές αναζητήσεις, που με την καθοδήγησή του ίδρυσαν το πνευματικό κέντρο Όμιλος Εξυπηρετητών. Σκοπός του Ομίλου είναι η ανάδυση της οντολογικής φύσης του ανθρώπου, η εξάπλωση της πνευματικότητας και η ανιδιοτελής υπηρεσία προς όλους. Δίδαξε το ολοκληρωτικό ενδιαφέρον προς όλους και όλα, την άμεση ανταπόκριση στην ανάγκη μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά, την απόλυτη αποδοχή όλων των όψεων μέσα στον άνθρωπο και όλων των ρευμάτων της ζωής, αναγνωρίζοντας την κοινή ουσία των πάντων, ώστε να εκφραστεί δυναμικά η πνευματική φύση του κάθε ανθρώπου. Ο ίδιος ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. Κάθε στιγμή μέσα στην καθημερινότητα πραγμάτωνε τη διδασκαλία του με απλότητα, λειτουργώντας μέσα από τη διάνοια, δηλαδή την αγάπη και τον καθαρό νου. Τα βιβλία του έχουν τύχει θερμής υποδοχής από τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, οι οποίοι τον έχουν τιμήσει σε εκδήλωση στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό το 1993. Αναφερόμενοι στον Δ. Κακαλίδη οι κριτικοί του συγγραφικού του έργου, δεν περιορίζονται στην αναγνώριση του ταλέντου και των γνώσεών του. Τον αποκαλούν μύστη και διδάχο, που δημιουργώντας μια ολόκληρη φιλοσοφική σχολή εκπαιδεύει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στην πνευματική πορεία. Το μήνυμα αυτό μεταφέρεται σε όλα τα ποιητικά του έργα και στις αναλύσεις διηγημάτων και ποιημάτων Ελλήνων λογοτεχνών, που έχει κάνει στα βιβλία του Η σοφία του διηγήματος και Η σοφία του ποιήματος. Τόσο η διδασκαλία του όσο και το συγγραφικό του έργο αποτέλεσαν και αποτελούν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, που αποτυπώνεται σε όλα τα βιβλία των εκδόσεων Μέγας Σείριος. Ο Δ. Κακαλίδης αναγνώριζε τη δυνατότητα του καθενός να εκφράσει την πραγματική του φύση, να μετατρέπει την αδυναμία σε δύναμη, το φόβο σε αφοβία. Με τη συνεχή παρότρυνση και στήριξή του, μέλη του Ομίλου έγραψαν για τις προσωπικές τους εμπειρίες από την επαφή τους μαζί του, τις πνευματικές αρχές που έλαβαν από τον δάσκαλο και τις αλλαγές που συντελέστηκαν στη ζωή τους μέσα από την πραγμάτωση των αρχών αυτών. Για άλλους που βρέθηκαν κοντά του, η ποίηση του Δ. Κακαλίδη, ένας ύμνος στο Πνεύμα με παλμό που συνταράσσει, έγινε το έναυσμα να εκφραστούν και οι ίδιοι μέσα από τον ποιητικό λόγο. Ο Δημήτρης Κακαλίδης απεβίωσε το 1995. Μέχρι την τελευταία στιγμή συνέχιζε να ασχολείται διαρκώς με το έργο του και να καθοδηγεί τους μαθητές του. Μετά το θάνατό του, οι μαθητές που ήταν κοντά του και εμπνεύστηκαν από τη ζωή και τη διδασκαλία του, ανέλαβαν τη συνέχιση του έργου αυτού και εξακολουθούν να εργάζονται ανιδιοτελώς για το σκοπό του Ομίλου Εξυπηρετητών μεταλαμπαδεύοντας τη διδασκαλία που έδωσε ο δάσκαλος σε όσους αναζητούν την ένωση με τον εσωτερικό τους εαυτό.