Ο Μαργαρίτης Δήμιτσας (1829-1903) γεννήθηκε στην Αχρίδα της Δυτικής Μακεδονίας το 1829, όπου έλαβε την εγκύκλια μόρφωση, ενώ αργότερα κατέβηκε στη Αθήνα για να φοιτήσει σε γυμνάσιο της πρωτεύουσας. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή το χρονικό διάστημα 1846-1849 με την οικονομική βοήθεια του Μητροπολίτη Αχριδών Διονυσίου και ορισμένων συγγενών του. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην πατρίδα του το 1850, όπου ανέλαβε ως πτυχιούχος φιλόλογος τη διεύθυνση του δημοτικού σχολείου σε ηλικία είκοσι ενός ετών. Λόγω της ύπαρξης μεγάλου αριθμού ξενόφωνων μαθητών ο Δήμιτσας εφάρμοσε μάλιστα στη διδασκαλία της ελληνικής τη μέθοδο που χρησιμοποιούσαν την εποχή εκείνη οι Γάλλοι για να διδάσκουν γαλλικά στους αραβόφωνους κατοίκους της Αλγερίας και των άλλων αποικιών τους. Όμως το συμβόλαιό του με την κοινότητα δεν ανανεώθηκε λόγω των εσωτερικών της διενέξεων στις οποίες εμπλέκονταν συγγενείς του.

Το επόμενο έτος (1851) αναλαμβάνει τη διεύθυνση του οκτατάξιου σχολείου στο Μοναστήρι που αποτελούνταν από ένα τετρατάξιο δημοτικό, ένα τριτάξιο ελληνικό σχολείο και μία τάξη γυμνασίου. Παράλληλα με τα εκπαιδευτικά του καθήκοντα πρωτοστατεί μαζί με άλλους γνωστούς Δυτικομακεδόνες εκπαιδευτικούς, όπως ο Αναστάσιος Πυχεών, ο Σεραφείμ Ματλής και ο Νικόλαος Χαλκόπουλος, στην ίδρυση ενός συλλόγου που κάτω από την προσχηματική ονομασία "Καζίνο" αναπτύσσει τυπικά μεν φιλολογικές, ουσιαστικά όμως πατριωτικού περιεχομένου δραστηριότητες.

Ο Δήμιτσας διακόπτει την καθηγητική του σταδιοδρομία το Νοέμβριο του 1859, οπότε μεταβαίνει στο Βερολίνο για να τελειοποιήσει τις σπουδές του. Εκεί εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου (Friedrich -Wilhelm Universit?t) και παρακολουθεί μαθήματα επί τρία εξάμηνα χωρίς όμως να πάρει διδακτορικό τίτλο σπουδών. Από το πρόγραμμα των μαθημάτων που επέλεξε αλλά κυρίως από τους καθηγητές που άκουσε μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα ότι η μετεκπαίδευσή του στη Γερμανία απέβλεπε στην καλύτερη προετοιμασία του για την επιστημονική του ενασχόληση με την Ιστορία και τη Γεωγραφία της Αρχαίας Μακεδονίας, καθώς επίσης και με τις επιγραφές της. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκεί άκουσε επί τρία εξάμηνα τον περίφημο φιλόλογο Augustus B?ckh, μεταξύ των άλλων ιδρυτή του Corpus των Ελληνικών Επιγραφών (Corpus Inscriptionum Graecarum) που την εποχή εκείνη ολοκληρωνόταν η έκδοσή του, και επί ένα εξάμηνο τον ονομαστό αρχαιο ιστορικό Gustav Droysen, πρωτοπόρο μελετητή της ελληνιστικής εποχής.

Το σχολικό έτος 1861-1862 βρίσκει τον Δήμιτσα και πάλι στο Μοναστήρι, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1866, εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη, όπου αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ημιγυμνασίου της πόλης, αλλά παρά τις προσπάθειές του δεν κατορθώνει να το αναβαθμίσει σε τετρατάξιο. Τρία χρόνια αργότερα, το 1869, μετεγκαθίσταται μαζί με τη σύζυγό του Μαρία (που καταγόταν από την παλαιά και πλούσια θεσσαλονικιώτικη οικογένεια Δούκα) στην Αθήνα. Το σχολικό έτος 1869-1870 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ελληνικού Εκπαιδευτηρίου στη θέση του Θεσσαλονικιού Γρηγόριου Γ. Παπαδόπουλου (1819-1873), λόγω του διορισμού του τελευταίου σε θέση τμηματάρχου του Υπουργείου των Εξωτερικών από την Κυβέρνηση Δεληγιώργη. Τα καθήκοντα αυτά άσκησε τουλάχιστον ως το έτος 1882.