Ο Γιάννης Ντεγιάννης γεννήθηκε στους Στρόμπονες της Χαλκίδας το 1914, και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Υπηρέτησε ως δικαστικός λειτουργός από το 1949 έως το 1981, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του αρεοπαγίτη.

Το 1975, ήταν πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου που δίκασε και καταδίκασε εις θάνατον τους απριλιανούς πραξικοπηματίες (ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή).

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας το 1981 με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.

Πρόεδρος της Εταιρίας Ευβοϊκών Μελετών, διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του Ιδρύματος "Σταύρος Καλλέργης", μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος του ΔΣ του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου.

Τον Οκτώβριο του 1996, εξελέγη επίτιμος πρόεδρος του ιδρύματος κοινωνικών και ιστορικών μελετών "Σταύρος Καλλέργης".

Εχει τιμηθεί με το παράσημο του Τάγματος Εθνικής Τιμής.

Πέθανε στις 27 Μαΐου του 2006.

Συγγραφικό έργο: "Η δίκη", 1991. Εχει επίσης δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: "Κλεψύδρα", 1961, "Απόγευμα", 1963, "Επιστροφή", 1978, "Προλεγόμενα κάθε μελλοντικής ευτυχίας", 1981.