Η συλλογικότητα Anti-security είναι μια ομάδα επιστημόνων και ακτιβιστών που δημιουργήθηκε το 2010 στην Οτάβα του Καναδά. Από την αρχή, το δίκτυό μας έχει δεσμευτεί σε μια ριζοσπαστική κριτική της αστυνομικής εξουσίας, αναλαμβάνοντας τόσο την υλική όσο και την ιδεολογική ηγεμονία της ασφάλειας υπό το κεφάλαιο.

Επηρεασμένοι από το έργο του Mark Neocleous, τις ημιτελείς ριζοσπαστικές κριτικές της ασφάλειας των δεκαετιών του 1960 και του 1970, και ταυτόχρονα απογοητευμένοι από την ασφυκτική εννοιολογική και διανοητική απρόσβλητη λογική της ασφάλειας στον λεγόμενο κόσμο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το πρόγραμμά μας είναι αφιερωμένο στην παροχή των εννοιολογικών εργαλείων για μια αναλυτική και πολιτική αποδόμηση της ασφάλειας.

Το πρώτο συλλογικό έργο του Anti-sec ήταν η συλλογική ανθολογία Anti-security (2011), μετά τη συνάντησή μας στην Οτάβα. Ο τόμος προλογιζόταν από μια διακήρυξη που αποκρυσταλλώνει το κάλεσμά μας για πολιτική και διανοητική αντίσταση στην αστική ασφάλεια. Ο πρόλογος Anti-security: A Declaration, έχει έκτοτε μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, συμβάλλοντας στην προώθηση μιας διευρυμένης διεθνούς συνειδητοποίησης των βασικών αρχών του εγχειρήματός μας. Ακολούθησαν περαιτέρω συναντήσεις στο Μπράιτον, τη Γένοβα, τη Λευκωσία και πάλι στην Οτάβα, και ένας νέος τόμος με τίτλο Destroy, Build Secure: Readings on Pacification (2017). Αυτά παρείχαν τα θεμέλια στα μέλη του Anti-sec για να αναλάβουν τόσο συλλογικά όσο και ατομικά έργα προς την κατεύθυνση της εμπειρικής και φιλοσοφικής κριτικής της ασφάλειας. Το 2023, συναντηθήκαμε στο Μέιν, με τη γενναιόδωρη υποστήριξη του Vital Projects Fund, για να ολοκληρώσουμε τη συγγραφή αυτού του τόμου, για τον οποίο λάβαμε επίσης χρήσιμα σχόλια από τοπικούς συντρόφους.

Σήμερα, η συλλογική μας κριτική έχει φτάσει σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Οι κεντρικές αρχές της αντι-sec έχουν περάσει από το ριζοσπαστικό περιθώριο στο επαναστατικό κύριο ρεύμα. Οι εκκλήσεις που κυμαίνονται από την αποχρηματοδότηση έως την κατάργηση έχουν κινητοποιήσει μια νέα γενιά ακτιβιστών που έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τη βιαιότητα της αστυνομικής εξουσίας. Αλλά αυτή η επαναστατική στιγμή φαίνεται να ξεγλιστράει, να συλλαμβάνεται και να συνεταιρίζεται για άλλη μια φορά ως μια ακόμη πρωτοβουλία μεταρρύθμισης της αστυνομίας. Τέτοια είναι η δύναμη της ασφάλειας. Ωστόσο, υπάρχει και άλλος τρόπος. Αυτό το Μανιφέστο καθορίζει τι πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε για να νικήσουμε.



(Πηγή: Affect, 2024)