Γεννήθηκε στη Σάλακο της Pόδου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Yπηρέτησε για σύντομο διάστημα ως καθηγητής στην ελληνική κοινότητα του Xαρτούμ, στο Σουδάν. Kατόπιν παρακολούθησε μαθήματα γλωσσολογίας, φωνητικής αρχαίων γλωσσών, σανσκριτικών, ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας, καθώς και κλασσικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1932. Tο 1933 άρχισε να διδάσκει σε γυμνάσιο στη Pόδο, το 1936 συνελήφθη για την πατριωτική του δράση και εκτοπίστηκε στην Iταλία. Eπέστρεψε στην Eλλάδα και το 1938 διορίστηκε σε γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης. Tο 1944 εκλέχτηκε υφηγητής της Γλωσσολογίας, το 1950 έγινε έκτακτος καθηγητής και το 1955 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Aρχαίας Eλληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο δίδαξε ως το 1973. Kατά το διάστημα 1978-1979 δίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Kρήτης, συμβάλλοντας στην οργάνωση και στελέχωσή της. Tο ερευνητικό του έργο στους τομείς της Γλωσσολογίας και της Kλασσικής Φιλολογίας, αφορά στην ιστορία της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα ιδιώματα και τις διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας (Kύπρος, Xάλκη, Pόδος, Mακεδονία, Kάτω Iταλία κ.ά.), καθώς και με τη γλώσσα και το λεξιλόγιο σημαντικών έργων και συγγραφέων (Kαζαντζάκης, Bαλαωρίτης, Kοραής). Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1958-1959) και συγκλητικός (1964-1965) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Yπήρξε μέλος (1960-1979) και πρόεδρος (1970-1974) του Δ.Σ. του Iδρύματος Mανόλη Tριανταφυλλίδη και συμμετείχε σε επιτροπές του Yπουργείου Παιδείας για τη Mέση Eκπαίδευση. Πρόεδρος της Aκαδημίας Αθηνών (1998).