Ὁ Σπῦρος Νικολάου γεννήθηκε στήν Ἀθήνα τό 1930. Μετά τίς γυμνασιακές σπουδές του, εἰσῆλθε στήν Νομική Σχολή τοῦ ΕΚΠΑ, ἀπό τήν ὁποία ἔλαβε τά πτυχία Νομικῆς καθώς καί Πολιτικῶν καί Οἰκονομικῶν Ἐπιστημῶν, ἀφοῦ δέ ἐκπλήρωσε τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις, ὑπηρετήσας ὡς ἀξιωματικός στό Πολεμικό Ναυτικό, μετέβη ὡς ὑπότροφος τοῦ Ι.Κ.Υ. στό Παρίσι, ὅπου ἀκολούθησε σπουδές δημοσίου δικαίου. Τό 1958, είσῆλθε στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας, ὅπου σταδιοδρόμησε μέχρι τοῦ βαθμοῦ τοῦ Συμβούλου. Κατά τήν διάρκεια τῆς Δικτατορίας μετέσχε σέ δύο ἀντιστασιακές οργανώσεις, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ δεύτερη ἔπαιξε σοβαρό ρόλο στήν πτώση τῆς Χούντας καί τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας. Μετά τήν μεταπολίτευση, ἐχρημάτισε Νομικός Σύμβουλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κωνστ. Καραμανλῆ καί τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Μιχ. Στασινόπουλου, συνεργασθείς καί μέ τούς ἀρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες στήν ἐκπόνηση τοῦ Σχεδίου τοῦ Συντάγματος καί τήν τελική διαμόρφωσή του, καθώς καί σέ σειρά νομοθετημάτων γιά τήν ἐφαρμογή νέων διατάξεών του. Τό 1984, μετέσχε σέ μιά ὁμάδα μελῶν τῆς Ἀθηναϊκῆς Κοινωνίας, τά ὁποῖα, ἐν ὄψει τῆς ἤδη ἔκτοτε ἐμφανιζομένης, σέ μεγάλο βαθμό, ἄγνοιας ἤ κακομεταχείρισης τῆς Ἑλληνικής Ἱστορίας, θέλησαν νά ἐνισχύσουν τό ἐνδιαφέρον γιά τήν γνώση της καί τήν διάδοση τῶν ἱστορικῶν σπουδῶν καί ἐρευνῶν, πρός τόν σκοπό δέ αὐτόν ἵδρυσαν τήν Ἐταιρεία Μελέτης Ἑλληνικής Ἱστορίας, τῆς ὁποίας διετέλεσε ἐπί τριακονταετία καί πλέον γενικός γραμματέας, μετέχοντας καί ὁ ίδιος μέ ἄρθρα καί διαλέξεις στό ἔργο της.