O σερ James Emerson Tennent, γιος εμπόρου, γεννήθηκε στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας το 1804. Σπούδασε νομικά στην γενέθλια πόλη του και κατόπιν στο Κολλέγιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής. Φιλελεύθερος και επηρεασμένος από τις κλασσικές σπουδές του, όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση τάχθηκε αμέσως με ενθουσιασμό στο πλευρό των Ελλήνων και ερχόμενος για πρώτη φορά στην Ελλάδα πήγε στο Μεσολόγγι, όπου εντάχθηκε στο σώμα του πυροβολικού που είχε σχηματίσει ο λόρδος Βύρων. Συνδέθηκε μ’ αυτόν με στενή φιλία και παρέμεινε μαζί του μέχρι τον θάνατό του. Κατόπιν επέστρεψε στην Αγγλία για να επανέλθει στην Ελλάδα στις αρχές του 1825. Ταξίδεψε στα Ιόνια και κατόπιν στην Πελοπόννησο, στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στο Αιγαίο και στην Μικρά Ασία. Αναγνωρίζοντας την εμπειρία του η ελληνική διοίκηση τού απένειμε τον βαθμό του λοχαγού του πυροβολικού. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την καταγραφή της οργάνωσης και της δράσης του ελληνικού ναυτικού κατά τα χρόνια του αγώνα, ενώ ο Κυριάκος Σιμόπουλος θεωρεί την περιγραφή του πυρπολικού από τον Έμερσον ως «την ακριβέστερη και πιο σαφή περιγραφή πυρπολικού από ξένο» (Πώς είδαν οι Ξένοι την Ελλάδα του ’21, τόμος τέταρτος, σ. 343, σημ. 66). Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι συμμετείχε στη μάχη της Ακρόπολης. Το 1826 εξέδωσε στο Λονδίνο το βιβλίο που δημοσιεύεται τώρα για πρώτη φορά στα ελληνικά, η έκδοση του οποίου συνέβαλε τότε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του φιλελληνικού ρεύματος στην Αγγλία. Κατόπιν εξέδωσε δύο ακόμα βιβλία ελληνικού ενδιαφέροντος, τα Letters from the Aegean (1829) και History of Modern Greece (1830). Ο Έμερσον εξακολούθησε την μαχητική του αρθογραφία, ανώνυμα, στηρίζοντας πάντα τον αγώνα των Ελλήνων. Το 1831 παντρεύτηκε την Letitia Tennent, κόρη πλούσιου εμπόρου του Μπέλφαστ και το επόμενο έτος πρόσθεσε το επώνυμό της ως δεύτερο στο δικό του, κατόπιν βασιλικής αδείας. Από τον γάμο τους γεννήθηκαν τρία τέκνα. Ριζοσπάστης στα χρόνια της νεότητάς του εξελέγη βουλευτής το 1832 με το κόμμα των Ουίγων (Whigs). Το 1834 προσχώρησε στο κόμμα των Τόρρυδων, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ως μετριοπαθής συντηρητικός. Το 1845 χρίστηκε ιππότης και διορίστηκε γραμματέας στην βρεταννική αποικία της Κεϋλάνης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1850. Για την φιλελληνική του δράση παρασημοφορήθηκε επανειλημμένως από τον βασιλέα Όθωνα. Η εφημερίδα Αλήθεια την 7-3-1869, ανακοινώνοντας τον θάνατό του, μεταξύ άλλων γράφει: «Ο πατριάρχης των εν Αγγλία φιλελλήνων σερ Ιάκωβος Έμερσον Τέννεντ, ο μετά του λόρδου Βύρωνος συναγωνισθείς υπέρ της ελληνικής ελευθερίας και εκδούς διάφορα συγγράμματα περί Ελλήνων, εν οις την ιστορίαν της νέας Ελλάδος, ετελεύτησεν εν Λονδίνω υπερεβδομηκοντούτης. Η μνήμη του σεβασμίου τούτου ανδρός, όστις αείποτε διεκρίθη επί ακραιφνεί φιλελληνισμώ και εξέδοτο ανωνύμως εν περιοδικοίς συγγράμμασιν, αξιολογωτάτας πραγματείας υπέρ του προσφιλούς αυτώ αγώνος, θα μείνη ανεξάλειπτος εν τη καρδία του Ελληνικού Έθνους, όπερ τιμά και γεραίρει τους οπωσδήποτε ευεργετούντες αυτό».



Συνδεόταν με στενή φιλία με τον Κάρολο Ντίκενς, ενώ εκτός από τα προαναφερθέντα ελληνικού ενδιαφέροντος έργα του το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα εξής βιβλία: Belgium in 1840 (1841), Wine: It’s Duties and Taxation (1855), Sketches of the Natural History of Ceylon (1861), The Wild Elephant and the Method of Capturing it in Ceylon (1867), καθώς και πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά.