Ο Αρμάντο Ρομέρο (Κάλι, 1944) είναι Κολομβιανός ποιητής και πεζογράφος. Διδάσκει Ιβηροαμερικανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι των Ηνωμένων Πολιτειών όπου και ζει. Στην πατρίδα του, συμμετείχε στην αρχική ομάδα του πρωτοποριακού κινήματος του ’60 «Ναδαϊσμός». Έχει ταξιδέψει και διαμείνει σε πολλές χώρες της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας, κυρίως στο Μεξικό, τη Βενεζουέλα και την Ελλάδα, στην οποία έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα και διάφορες ποιητικές συλλογές, ορισμένες με ελληνικό θέμα.



Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές: Los móviles del sueño (Βραβείο Ποίησης Μέριδα, 1975), El poeta de vidrio (1979), A rienda suelta (1991), Agion Oros- El Monte santo (2001), De noche el sol (2004), Cuatro líneas[1] (2005), Versos libre por Venecia (2010), El color del Egeo (2016).

Διηγήματα: El demonio y su mano (1975), La casa de los vespertilios (1982), La esquina del movimiento (1992), La raíz de las bestias (2005).

Μυθιστορήματα: La piel por la piel (1997), La rueda de Chicago (2004), το οποίο απέσπασε το Βραβείο καλύτερου μυθιστορήματος περιπέτειας στο Latino Book Festival (Νέα Υόρκη, 2005) και ήταν στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Rómulo Gallegos, και το Καχάμπρε (Cajambre 2012), το οποίο έλαβε Βραβείο Νουβέλας Concejo de Siero (2012). Το Μία μέρα στους σταυρούς (Un día entre las cruces, πρώτη έκδοση 1993), είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και το έγραψε στην Ελλάδα.



(Πηγή: Εκδόσεις Τόπος, 2023)