Ο Παναγιώτης Τσίτος γεννήθηκε το 1993. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Κοινωνικής και Πολιτικής Θεωρίας.

Η ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, με έργα κλασικών συγγραφέων (Ντίκενς, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι). Στα χρόνια του πανεπιστημίου ήρθε σε επαφή με τον Μπουκόφσκι, τον Καμύ, τον Κάφκα, τον Ισμάνς, τους «καταραμένους ποιητές» και την μπιτ γενιά (ιδίως τους Κέρουακ και Μπάροουζ), τα έργα των οποίων τον ενέπνευσαν να στραφεί προς την υπαρξιστική λογοτεχνία, τα ανθρώπινα πάθη και τη λογοτεχνία του περιθωρίου. Παράλληλα, σημαντική επιρροή αποτέλεσε και η φιλοσοφία, ιδίως η νιτσεϊκή και μετα-νιτσεϊκή σκέψη, έργα των Μαρξ, Χάιντεγκερ, Σάρτρ, Μπατάιγ και Μαρκούζε. Επιπλέον, παραστάσεις αντλεί τόσο από τη μουσική (κλασική, τζαζ, μπίμποπ, ροκ, χιπ χοπ) όσο και από τον κινηματογράφο (Ντέιβιντ Λιντς).

Έχει εκδώσει το δοκίμιο «Προς μια φιλοσοφική διαπραγμάτευση της έννοιας του ανθρώπου: Η περίπτωση του Peter Sloterdijk» στον τόμο Ο άνθρωπος και τα άλλα ζώα (εκδόσεις Παπαζήση 2018), τη νουβέλα Η γη τρέχει πιο γρήγορα (εκδόσεις Βακχικόν 2021) και την ποιητική συλλογή Blue bodies (Booksforyou 2022). H Αιώνια άνοιξη είναι το τρίτο βιβλίο του.



(Πηγή: Εκδόσεις Βακχικόν, 2024)