Αγάπη, επιμονή, πένα και χαρτί, μοιραίες συναντήσεις και βιώματα. Από το 1962 μέχρι σήμερα είχα αρκετά. Μια διαδρομή γεμάτη βιβλία και αγκαλιές. Ο μπαμπάς μου, γιατρός, θωρακοχειρουργός, λάτρης των βιβλίων. Η μαμά μου τρυφερή, γεμάτη αυταπάρνηση. Νοικοκυρά. Ακούραστα μου διάβαζε παραμύθια. Ακούραστα μου διάβαζε και η γιαγιά μου τις αγγλικές ιστοριούλες. Όμορφες στιγμές. Μετά ανηφόρες στη διαδρομή. Σπουδές. Με δυσκολία τελείωσα την γαλλική φιλολογία. Ένα πήγαινε-έλα μεταξύ Αθήνας και Καϊρου. Όμως, ήταν τότε που αγκάλιασα την κόρη μου και η πένα ξύπνησε. Αργότερα, αγκάλιασα την εγγονή μου και η πένα ζωντάνεψε. Άρχισε να γράφει.