Ο Νίκος Θ. Παναγιωτάρας γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1955. Σπούδασε Ψυχολογία της Λογοτεχνίας στο Saint Louis, Missouri, Παιδαγωγική Ψυχολογία, Παγκόσμια Λογοτεχνία, Αγγλική Φιλολογία και Φιλοσοφία στην Ιστορία των λαών (1974-1980). Ασχολήθηκε με τρεις μεταπτυχιακές εργασίες που αφορούσαν, Sbakespeare in our days without Oracles, Eliot και Σεφέρης βίοι παράλληλοι στον 21ον αιώνα, και Tι κάνει η Montessori στον Κήπο μας: Η τέχνη της παίδευσης, η απόρροια της μόρφωσης. Το 1977 υπό τη διεύθυνση της Naomi Burton Stone και την καθοδήγηση του Rossario Mazza, άρχισε την διδακτορική του διατριβή, με θέμα Η Θλίψη του Έρωτα μέσα από την Ποίηση: από τον Pablo Neruda μέχρι τον Khalil Gibran, η οποία κι ολοκληρώθηκε με καθυστέρηση δυο ετών, το 1981.

Διετέλεσε σύμβουλος διευθύνσεως αλλοδαπών φοιτητών στο 3οβάθμιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Orientation U.S.A. των πανεπιστημίων: Notre Dame University, Indiana και Saint Louis University, Missouri. Από το 1978 εργάζεται ως καθηγητής Παγκόσμιας Λογοτεχνίας στο Fontbonne University, Saint Louis, και Washington University, Saint Louis. Δίδαξε Αρχαία Ελληνική Τραγωδία στο University of Tucson, Tucson, Arizona.

Διδάσκει αγγλικά ως δεύτερη γλώσσα σε αλλοδαπούς φοιτητές και αναλαμβάνει την διεύθυνση διεξαγωγής εξετάσεων του T.O.E.F.L. 1979-1981.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1973 με τρεις ποιητικές συλλογές, το πρώτο και κύριο όμως, σημαντικό του βιβλίο ήταν Στην Καρδιά του Εγκέλαδου(1975) και Κάποιος ράγισε το φιλιατρό της γνώσης (1977).

Ως ξεναγός στην πολιτική ποίηση έχει επιδοθεί και ταχτεί στην προσπάθεια επιβίωσης της ελληνικής γλώσσας και της τέχνης του γράφειν και ποιείν. Σήμερα διδάσκει μέσω του προγράμματος distant learning-teaching φιλολογία και είναι μέλος της φιλολογικής έδρας The Impact of Greek Literature in the Western Civilization, στο U.C.L.A., University of California, Los Angeles.