Ο Φραντς Μέρινγκ (Franz Erdman Mehring, 1846-1919) υπήρξε ένας από τους γνωστότερους μαρξιστές της "γενιάς" που, στη Γερμανία, διαδέχθηκε τους Μαρξ και Ένγκελς. Υπήρξε δραστήριο στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) με σημαντικό ρόλο στην προγραμματική συζήτηση και στον Τύπο του κόμματος. Το 1914 διαφώνησε με τους Σοσιαλδημοκράτες για τη στάση απέναντι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, προχωρώντας στη ρήξη με το SPD, ταυτίστηκε με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Καρλ Λίμπκνεχτ, την Κλάρα Τσέτκιν και άλλους με τους οποίους συγκρότησαν μαζί την ηγεσία του "Σπάρτακου".

Υποστήριξε θερμά την Οκτωβριανή Επανάσταση και την πολιτική των μπολσεβίκων. Υποστήριξε τη μετεξέλιξη της "Ένωσης Σπάρτακου" σε Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) και την ένταξή του στην 3η Διεθνή.

Το 1919, ήδη βαριά άρρωστος, πέθανε δυο βδομάδες μετά την είδηση για τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ.

Σε αντίθεση με τη βαθιά εκτίμηση του Λένιν και όλης της "παλιάς φρουράς" των μπολσεβίκων απέναντι στα στελέχη του "Σπάρτακου", η μετέπειτα σοβιετική ηγεσία της σταλινικής εποχής αντιμετώπισε με βαθιά καχυποψία, ουσιαστικά με εχθρότητα, τις απόψεις αυτής της ηρωικής ηγετικής ομάδας. Το έργο του Μέρινγκ (όπως και των άλλων συντρόφων του) συκοφαντήθηκε και αποσιωπήθηκε, έχοντας να αντιμετωπίσει τη ρετσινιά του "λουξεμπουργκισμού".