Ο Henri-Frederic Amiel γεννήθηκε στη Γενεύη το 1821. Έχασε μικρός τους γονείς του οι οποίοι ανήκαν στους Ουγενότους, πολλοί απ’ τους οποίους έπεσαν θύματα διωγμών ιδίως μετά την ανάκληση του διατάγματος της Ναντ και κατά τη νύχτα του Αγίου Βορθολομαίου (1572).

Σπούδασε στη Γενεύη και ειδικεύθηκε στη γερμανική φιλοσοφία. Ήδη το 1849 ορίστηκε καθηγητής της αισθητικής στην Ακαδημία της Γενεύης και το 1854 αναγορεύτηκε καθηγητής της ηθικής φιλοσοφίας.

Κατά τη διάρκεια της καθηγεσίας του δημοσίευσε κείμενα για τον Έρασμο, τη γνωστή διανοούμενη Μme de Stael κ.α., καθώς και το μελέτημα "Για το Νατουραλισμό και τον Ιδεαλισμό στην Τέχνη". Εξέδωσε επίσης ποιητικές συλλογές, όπως: "Μέρος Ρέμβης, "Οι Ξένες", "Κάρολος ο Τολμηρός", "Κόκκοι Κεχριμπαριού", κ.ά.

Μοναχικός αλλά όχι μονήρης ο Amiel έγινε γνωστός κυρίως απ’ το περίφημο "Journal Intime" (Ενδόμυχο Ημερολόγιο) το οποίο υπήρξε η κύρια προκατάληψη και απασχόλησή του.

Σε χιλιάδες σελίδων, που περιλαμβάνονται σε περισσότερους από δέκα ογκώδεις και πυκνοτυπωμένους τόμους, ο Amiel αναστρέφεται με τα μεγάλα προβλήματα της ύπαρξης και αναδεικνύεται σε στοχαστή πανευρωπαϊκής εμβέλειας, παρά τις αναπόφευκτες αδυναμίες ενός παρόμοιου έργου.

Πέθανε το 1881 και μόνο μετά το θάνατό του δημοσιεύθηκαν ανέκδοτα κείμενά του και κυρίως το Ημερολόγιό του το οποίο τον κατέστησε κλασικό.