O Hatto Fischer (1945-2017) ήταν αγγλόφωνος/γερμανόφωνος ποιητής και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Βαυαρία, κοντά στο Μόναχο, στο τέλος του Β\' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά σε ηλικία δώδεκα ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Οττάβα του Καναδά. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Carleton του Καναδά. Συνέχισε τις σπουδές του το 1969 στην κοινωνιολογία και στη φιλοσοφία της επιστήμης στο London School of Economics (LSE). Επιστρέφοντας στη Γερμανία παρακολούθησε σπουδές κλασικής φιλοσοφίας στη Χαϊδελβέργη και έκανε το διδακτορικό του στην πολιτική φιλοσοφία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, με θέμα διατριβής τα προβλήματα έκφρασης των εργατικών συνδικάτων. Στη συνέχεια δίδαξε φιλοσοφία, ιστορία της τέχνης και κοινωνιολογία σε διάφορες δομές, σε συνεργασία με καλλιτέχνες και ποιητές, μεταξύ των οποίων το "Flying University", μεταξύ 1981-85, στο Βερολίνο και η κοινωφελής Σχολή Καλών Τεχνών ETAGE. Το 1988, μετά τη συμμετοχή του στα Σεμινάρια Χωροταξίας & Πολεοδομίας του Αιγαίου, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, ιδρύοντας, μεταξύ άλλων, τον κύκλο ποιητών "Touch Stone". Διοργάνωσε το πέμπτο σεμινάριο "Πολιτιστικές Δράσεις για την Ευρώπη" (1994) καθώς και συμπόσια χωροτακτών και ποιητών στην Κρήτη (Καμηλάρι, Χανιά), συμπεριλαμβανομένου του συνεδρίου "Myth of the City", στα Χανιά και στη Μηλιά Κισάμου (1995). Συντόνισε τα ευρωπαϊκά προγράμματα CIED (Cultural Innovation and Economic Development), 1997-99, για λογαριασμό της ΓΔ Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και Interreg IIIb Hermes με εταίρο την πόλη του Βόλου, με αντικείμενο τη χρήση πολυμέσων στα μουσεία και τον πολιτιστικό σχεδιασμό (δημιουργία διαδικτυακού ραδιοφώνου). Διετέλεσε σύμβουλος της Ομάδας των Πράσινων στην Επιτροπή Πολιτισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το 2003 ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του Άννα Αρβανιτάκη τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση "Ποιείν και Πράττειν" (http://poieinkaiprattein.org/), με αντικείμενο την κοινωνία πολιτών και την επίτευξη συνθηκών βιώσιμης ανάπτυξης στην Ευρώπη. Μετά το 2005 υπήρξε διεθνής συντονιστής του προγράμματος "Kids\' Guernica", για τη δημιουργία τοιχογραφιών με θέμα την Ειρήνη από ομάδες παιδιών-θυμάτων πολέμου, κλπ., σε μέγεθος αντίστοιχο με αυτό της "Γκερνίκα" του Πικάσο. Σε συνεργασία με το δίκτυο Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης (CCoE), του οποίου ήταν συνεργάτης (πρβλ. συνέδριο "Productivity of Culture" στην Αθήνα, 2007, σε συνεργασία με τον Σπύρο Μερκούρη), δημιούργησε ένα αρχείο με στόχο να εντοπίσει με ποιον τρόπο οι ευρωπαϊκές πόλεις μπορούν να συνδεθούν μέσω του πολιτισμού (με έμφαση σε πόλεις που φιλοξένησαν τον θεσμό όπως το Βρότσλαβ, η Βαλέττα, κ.ά.). Εκτός από τα επιστημονικά και φιλοσοφικά του ενδιαφέροντα, διοργάνωσε πλήθος ποιητικών εκδηλώσεων με τη συμμετοχή ποιητών όπως η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η Λιάνα Σακελλίου-Σουλτς, η Σοφία Γιαννάτου, ο Brendan Kennelly, ο Baptiste-Marray, ο Πέδρο Ματέο, κ.ά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, με πιο πρόσφατες εκδόσεις αυτές στα ιταλικά (ανθολογία "Annuario Argo", 2015), στα ισπανικά, όταν παρακολούθησε το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης στο Medellin, της Κολομβίας, 18 με 25 Ιουνίου 2016, και στα ελληνικά, με τη δίγλωσση έκδοση "Untamed Life/Αδάμαστη ζωή" (μτφρ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Πηνελόπη Ντουντουλάκη, Άννα Αρβανιτάκη, εκδ. Κυκεών Tales, Ελευσίνα 2017). Συμμετείχε σε διεθνή δίκτυα ποίησης, όπως τα Poets Against the War και World Poetry Movement, και αλληλογραφούσε με ποιητές σε όλον τον κόσμο. Έφυγε από τη ζωή στο Βερολίνο, στις 15 Μαΐου 2017, μετά από διετή μάχη με τον καρκίνο.