Πρώτη και συνειδητή επαφή με το γοτθικό μυθιστόρημα και θα τη χαρακτήριζα εντυπωσιακή. Μυστήριο, κατάρες, ρομάντζο, ανατροπές και πολλά άλλα.Όπως αναφέρει κάποια στιγμή ο συγγραφέας :"μολονότι δεν είναι όλοι σε θέση να γράψουν βιβλία,οι πάντες θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να τα κρίνει".Το αυτό ισχύει και για μένα...Καλή αρχή έκανα με τούτο το βιβλίο στο συγκεκριμένο είδος.

Δεν επιδέχεται κριτική, παρά μόνο προτροπές για διάβασμα σε όσους δεν το έχουν ακόμα κάνει. Καλόγεροι, Μοναστήρια, πάθη & αμαρτίες, ο Διάβολος, το νεκροταφείο και ένας μεγάλος έρωτας ή μάλλον 2 -3 μεγάλοι έρωτες που...

Καταπληκτικό βιβλίο. Πολυδιάστατο, πυκνό, ανατρεπτικότατο, γεμάτο υπαινιγμούς και συγκαλυμμένη επικρισία για την Εκκλησία και τον σκοταδισμό που επιβαλλόταν τον Μεσαίωνα στους αγνούς και θεοφοβούμενους πιστούς. Το βιβλίο γράφτηκε τον 16ο αιώνα και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα σημερινά κείεμενα. Χάρη στον οίκο Gutenberg το έχουμε σε μια πολύ όμορφη, φροντισμένη έκδοση που αντέχει στο χρόνο (πιστέψτε με, η βιβλιοδεσία όσο και να την τσακίζεις δεν ξεκολλάει, απίστευτο;)

Σε πολύ γενικές γραμμές, ο καλόγερος Αμβρόσιος είναι λαοφιλής και αγαπητός στη Μαδρίτη. Κάνει κηρύγματα, κάνει εξομολογήσεις και η πόλη πίνει νερό στο όνομά του. Μια γυναίκα, μεταμφιεσμένη σε άντρα καλόγερο, είναι κρυφά ερωτευμενη μαζί του και κάνει όλη αυτήν την μπαγαποντιά για να είναι δίπλα του. Όταν τελικά του αποκαλύπτεται, με τον τρόπο της τον παρασύρει στην ακολασία και σπάει τα δεσμά της παρθενίας του. Μετά από κάποιο διάστημα όμως ο Αμβρόσιος τη βαριέται κι έτσι στρέφει το βλέμμα του σε άλλες αθώες κορασίδες και καταστρώνει σατανικά σχέδια για να τις διακορεύει. Η Ματθίλδη, δούλη του Σατανά, πείθει τον Αμβρόσιο να ασπαστεί τον Άρχοντά της για να έχει μεγαλύτερη επιτυχία. Τελικά η Αντωνία αποδεικνύεται δύσκολος στόχος και τη βραδιά της διακόρευσης όλα πάνε κατά...διαόλου!!! Ο Αμβρόσιος από κείνο το σημείο γεμίζει τύψεις, ενοχές και αγωνία. Τελικά όταν αποκαλύπτεται και βασανίζεται από την Ιερά Εξέταση πουλά την ψυχή του στον διάβολο για να σωθεί από τα μαρτύρια. Ο διάβολος όμως έχει τα δικά του σχέδια!

Παράλληλα, παρακολουθούμε την ιστορία και της Αντωνίας και του άντρα που αγάπησε, την κοινωνική της θέση και τις περιπέτειες που ζει στα χέρια του καλόγερου. Έχουμε και την ιστορία της Αγνής, μιας γυναίκας που από μια παρεξήγηση κλείνεται στο μοναστήρι και όταν την ανακαλύπτει ο αγαπημένος της σχεδιάζουν να το σκάσουν μαζί. Η σατανική ηγουμένη της όμως της κάνει τη ζωή δύσκολη, φτάνοντας στο σημείο να την παρουσιάσει νεκρή στην οικογένειά της για να μην την αφήσει να φύγει!

Το βιβλίο είναι λες και γράφτηκε σήμερα. Πρωθύστερα, κατά τόπους φλύαρο (θα σας θυμίσει έντονα το Όνομα του Ρόδου), πυκονγραμμένο, χειρίζεται άριστα τις πλοκές των χαρακτήρων, διαγράφει με οξυδέρκεια τα πάθη και τα αίτια των ηρώων του βιβλίου, δεν μπορούσα να το αφήσω απ' τα χέρια μου. Το βιβλίο ξεκινάει με τον καλόγερο και την αναγνώριση που έχει το πρόσωπό του στην τοπική κοινωνία της Μαδρίτης και κλείνει με τον καλόγερο και τη μοιραία πτώση της δημοτικότητάς του. Το βιβλίο δε σταματά να αφήνει σπόντες για την Αγία Γραφή (δεν πρέπει να τη διαβάσει χωρίς περικοπές και επιμέλεια μια αθώα κοπέλα!), για την αγιότητα των καλογέρων, για την αφοσίωση των καλογραίων στον Κύριο, για τις συνέπειες της αφιέρωσης χωρίς όρους στον Σατανά και πολλά άλλα. Ήθη και έθιμα της εποχής, ιστορίες φαντασμάτων, ποιήματα της εποχής, όλα καταγραμμένα εδώ συνιστούν ένα μοναδικό παζλ που δεν πρέπει να χάσετε!

Θα σταθώ σε ένα συγκεκρτιμένο σημείο του βιβλίου και θα καταλάβετε το γιατί:

"Ένας συγγραφέας, καλός ή κακός, ή ανάμεσα στα δύο, είν' ένα αγρίμι που όλοι έχουν το προνόμιο να κυνηγούν. Γιατί, μολονότι δεν είναι όλοι σε θέση να γράψουν βιβλία, οι πάντες θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να τα κρίνει. Μια κακή σύνθεση φέρει στους ώμους και την τιμωρία της, την περιφρόνηση και τη γελοιοποίησή της. Η καλή προκαλεί το φθόνο, επιφέρει στο συγγραφέα της χίλιες ταπεινώσεις, και προσβάλλεται από τη μεροληπτική ή την κακόβουλη κριτική. Κάποιος βρίσκει λάθος το σχέδιο, άλλος το στυλ, ένας τρίτος την ηθική αρχή που το έργο προσπαθεί να διατυπώσει. Κι εκείνοι που δεν καταφέρνουν να βρουν λάθος στο βιβλίο, ασχολούνται με το πώς να στιγματίσουν το συγγραφέα. Με μοχθηρία ξεσκαλίζουν το παραμικρό διφορούμενο περιστατικό που μπορεί να γελοιοποιεί το χαρακτήρα ή τη συμπεριφορά του, με σκοπό να πληγώσουν τον άνθρωπο, αφ' ης στιγμής δεν μπορούν να πληγώσουν τον συγγραφέα. Με λίγα λόγια, για να μπεις στις λογοτεχνικές δέλτους εκθέτειες εκούσια τον εαυτό σου στα βέλη του εξοστρακισμού, του σαρκασμού, του φθόνου και των απογοητεύσεων. Είτε γράφεις καλά είτε άσχημα, να είσαι βέβαιος πως δε θα αποφύγεις τις κατηγορίες" (σελ. 263).