'Αλλο ένα εξαιρετικό βιβλίο της κας Λαπατά.Γνώστης της ελληνικής γλώσσας και με μια γραφή που σε καθηλώνει.Πλούσια πλοκή με έρωτες-πάθη-μυστικά που καλύπτουν τρεις γενιές του Ελληνισμού και της Διασποράς κυριαρχώντας συναισθήματα χαράς,λύπης,αγώνα,ελπίδας.Μια ιστορία που θίγει και τις δυσκολίες σχέσεων και την αναζήτηση ταυτότητας και την νοσταλγία του έρωτα.

Και μου άρεσε και δε μου άρεσε. Αν και έχει δυνατό στόρι και πλοκή δεν έπαυε να μου θυμίζει Μαντά αλλά σε πιο λογοτεχνικό και με περισσότερες απαιτήσεις. Με τα μάτια της συγγραφέως ζούμε την Τεργέστη του 1800, τη Νάπολη και την Αθήνα του 1850 περίπου και την Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα. Έρωτες, πάθη και μυστικά που καλύπτουν τρεις γενιές μιας οικογένειας μεταναστών κι επιτυχημένων στον εκάστοτε τόπο τους Ελλήνων. Από τις πιο απολαυστικές σκηνές η εισβολή της πόρνης-ερωμένης στην κηδεία του πρώην εραστή της, ντυμένη στα κόκκινα, κι ύστερα φτύνει κατάμουτρα το νεκρό μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του και της καλής κοινωνίας της Νάπολης! Σκηνάρα, όχι αστεία! Από κει και πέρα έχουμε συναισθήματα, χαρές, λύπες, αγώνα ενάντια στην αδικία και τα σχέδια της ζωής, ελπίδες για μια νέα αρχή κι έναν άτυπο ατρειδικό κύκλο.

SPOILERS

Ο Έκτωρ Κορωναίος και η Αλκυόνη Παΐζη παντρεύονται το 1800 στην Τεργέστη. Εκείνος επιφανής κοσμηματοπώλης και προμηθευτής βασιλικών οίκων. Από τα παιδιά τους η Εκάβη αυτοκτονεί από έρωτα (συγκλονιστικές οι σκηνές του τέλους της ζωής της Αλκυόνης που αρνείτα να θάψει την κόρη της, κρατάει τα κόκαλά της κοντά της για να τα χαϊδεύει και να τους μιλάει κι όταν τελικά ο άντρας της τα καίει κρατάει τη στάχτη κοντά της και στο τέλος πικραμένη την τρώει και πεθαίνει! πολή δύναμη, μίσος και απελπισία, ειλικρινά θαύμασα αυτόν τον χαρακτήρα), ο Ιδομενέας εκθηλύνεται και τον διώχνουν από κοντά τους. Ντροπιασμένοι παίρνουν το τρίτο παιδί και φεύγουν για Νάπολη να ξεκινήσουν από την αρχή. Ο Λαέρτης λοιπόν πέφτει στα δίχτυα Ναπολιτάνας κοινής γυναίκας (όχι ακριβώς πόρνης) και ξετρελαίνεται μαζί της. Κι εκείνη μαζί του. Αλλά η κοινωνική ηθική και οι επιταγές της οικογενείας του τους χωρίζουν αλλά εκείνη μένει έγκυος. Κι εκείνος νιώθει παγιδευμένος σε έναν γάμο για τον οποίο αγωνίζεται η γυναίκα του κι εκείνη γεμίζει μίσος που την αρρωσταίνει θανάσιμα. Χρόνια αργότερα όμως η κόρη της κι ο γιος του ερωτεύονται! Και κάνουν και παιδί! Κι όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια η κόρη αυτοκτονεί από ντροπή ενώ ο Λαέρτης βάζει την Καόμρα να τρομάξει τον γιο του αλλά αυτοί τον σκοτώνουν. Κι έτσι η Ιταλίδα του ανακοινώνει ότι σκότωσε τον γιο τους και τον αφήνει να αρρωστήσει από τύψεις και στενοχώρια. Κι η απόγονος αυτής της ιστορίας μας αφηγείται την ιστορία, επιστρέφει στη Νάπολη και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια. Το βιβλίο κλείνει με τη φράση: \"Ό,τι έγινε, έγινε για λόγους που μονάζχα η ζωή τους γνωρίζει. Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν. Μπορώ όμως να διαλέξω τον τρόπο που θα το θυμάμαι και θα το τιμάω\".Δεν αντιλέγω αλλά έχω μια ρεαλιστική απορία: ο γόνος από δύο αδέρφια κάποια στιγμή δεν αρρωσταίνει; ή ενδέχεται να φέρει άρρωστα παιδιά; Και πώς μπορεί η αφηγήτρια να το δέχεται τόσο αψήφιστα ότι οι γονείς της ήταν και μεταξύ τους αδέλφια; Κατά τα άλλα στρωτή αφήγησ, τοπικοί ιδιωματισμοί, η ιστορία της Τεργέστης, της Νάπολης και της Αθήνας κολλάει μια χαρά με τα γεγονότα του μυθιστορήματος και στις τελευταίες σελίδες υπάρχουν οπτικές αναπαραστάσεις της Νάπολης που συμπληρώνονυ την εικόνα για την εποχή και τον τόπο. Καλογραμμένο και συναισθηματικό.