Η Διονυσία Αλεξιάδη ασχολείται αρκετά χρόνια με τη φωτογραφία. Καρνάγιο μνήμης υπήρξε η Ζάκυνθος, το νησί της. Το φυσικό περιβάλλον του, ο ήλιος (οι σκιάσεις κι’ αντανακλάσεις του φωτός), η θάλασσα (απέραντη, ονειρική κι’ ανεξιχνίαστη) και η φύση (αιωνόβιοι κορμοί δένδρων, ανθισμένοι κάμποι και μυρωδιές από τα περιβόλια) την εφοδίασαν μ’ εκείνα τα νευραλγικά ίχνη που η φύση χαρίζει απλόχερα στους κατοίκους του νησιού, ανθρώπους που ακροβατούν ανάμεσα στο ελληνικό δαιμόνιο και στη βενετσιάνικη κουλτούρα, με ασίγαστο πάθος για την αισθητική και για την τέχνη, γλεντζέδες, ιδεαλιστές, ταξιδευτές και ονειροπόλους, γεμάτους ρυθμό και ποίηση. Κι’ ύστερα ήρθε η Αθήνα, όπου μεγάλωσε, και το Λονδίνο, όπου έζησε για κάποια χρόνια, μια ατελείωτη εναλλαγή πληροφοριών, εικόνων, γεγονότων και συμβάντων. Εδώ και χρόνια ταξιδεύει και φωτογραφίζει. Οργανώνει ταξίδια σ΄ άγνωστους για εκείνη τόπους, όπως η Κίνα, η Αμερική, το Περού, η Αργεντινή, η Κούβα, τα εξωτικά νησιά, οι βόρειες θάλασσες, η Ρωσία, η Αφρική, η Ευρώπη κ.ά. Στόχος της είναι η φωτογραφική αποτύπωση της φύσης, η ζωή, οι ιδιομορφίες και οι συνήθειες των ανθρώπων. Κι έτσι θαυμάζει, στέκεται, φωτογραφίζει. Από τα γαλάζια νερά του Αιγαίου έως τα παγωμένα νερά της Φιλανδίας και τα πράσινα του Αμαζονίου, από τα βουνά της Κίνας έως τις ψηλοκορφές των Άνδεων, από τα κοραλλιογενή νησιά του Ινδικού Ωκεανού έως τα ελληνικά νησιά, από τις αυτοσχέδιες βάρκες στα νησιά των Ινδιάνων Ούρος έως το παγοθραυστικό στη παγωμένη θάλασσα, από το ταγκό της Αργεντινής έως τους τελετουργικούς χορούς των Ζουλού. Οι περιπλανήσεις της αυτές είχαν ως αποτέλεσμα τη σύσταση ενός πλούσιου αρχείου φωτογραφιών, μέρος του οποίου παρουσιάζεται στην έκδοση αυτή και χωρίζεται σε 4 ενότητες: Στην πρώτη απεικονίζονται ορεινά τοπία (το πέρασμα μου από βουνά και λίμνες) και σκηνές από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της υπαίθρου. Στη δεύτερη κυριαρχεί η άγρια φύση (ζώα και πουλιά) αλλά και χρώματα της άνοιξης και του φθινοπώρου. Στην τρίτη η θάλασσα, μ’ όλες τις χρωματικές διαβαθμίσεις του υγρού στοιχείου (από το γαλάζιο και το μπλε έως το βαθύ πράσινο), ιδιόμορφα σχήματα βράχων, χρυσαφένιες αμμώδεις παραλίες και θαλασσοπούλια. Στην τέταρτη, τέλος, κυριαρχούν οι πόλεις και στιγμές από την καθημερινή ζωή στους δρόμους, πορτρέτα και χρώματα από κουκλίστικες γειτονιές, ζωγραφιστές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα από την παράθεση χρωμάτων και αντιθέσεων, ξετυλίγεται μπροστά μας ένας, φαινομενικά, πολύχρωμος κομματιασμένος κόσμος, που ωστόσο δεν θα πάψει ποτέ να είναι ένας κι ενιαίος. Καλό ταξίδι στη μαγεία του κόσμου!