Στο βιβλίο αυτό ο Κάρολος Ντάρβιν (1809-1882) εντάσσει τους πιθήκους και τους ανθρώπους στο ίδιο γενεαλογικό δένδρο, αποδίδοντας τους ξεχωριστούς δρόμους των ειδών μας στη "σεξουαλική επιλογή". "Η καταγωγή του ανθρώπου", αν και λιγότερο γνωστή από την "Καταγωγή των ειδών", εξακολουθεί να επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε την προέλευσή μας.
...Μοναδικό αντικείμενο του βιβλίου αυτού είναι να εξετάσει: πρώτον, αν ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλο είδος, κατάγεται από κάποια άλλη προϋπάρχουσα μορφή, δεύτερον, τον τρόπο ανάπτυξής του και τρίτον, την αξία των διαφορών ανάμεσα σε ό,τι ονομάζουμε ανθρώπινες φυλές. Καθώς θα περιοριστώ στο να πραγματευτώ μόνο τα παραπάνω σημεία, δεν θα χρειαστεί να περιγράψω λεπτομερώς τις διαφορές αυτές ανάμεσα στις λογής λογής φυλές -τεράστιο θέμα που έχει ήδη ευρύτατα συζητηθεί σε πολλά αξιόλογα έργα. H πανάρχαια παρουσία του ανθρώπου, που πρόσφατα επισήμαναν οι εργασίες πολλών διακεκριμένων σοφών, με τον Μπουσέ ντε Περτ επικεφαλής, αποτελεί την απαραίτητη βάση για την κατανόηση της καταγωγής του. Θα λάβω, λοιπόν, το συμπέρασμα αυτό ως δεδομένο και θα παραπέμψω σχετικά τους αναγνώστες μου στις θαυμάσιες μελέτες των Σερ Τσαρλς Λάυελ, Σερ Τζων Λούμποκ κ.ά. Κι ούτε θα χρειαστεί να κάνω, εξάλλου, τίποτα παραπάνω από το να υπενθυμίσω τις διαφορές ανάμεσα στον άνθρωπο και τους ανθρωπόμορφους πιθήκους, μια και ο καθηγητής Χάξλεϋ έχει, κατά τη γνώμη των πιο αρμόδιων, με τον πιο πειστικό τρόπο αποδείξει πως, σε κάθε φανερό χαρακτηριστικό, ο άνθρωπος διαφέρει λιγότερο από τους ανώτερους πιθήκους από όσο αυτοί διαφέρουν από τα κατώτερα μέλη της ίδιας τάξης των Πρωτευόντων... (Κάρολος Ντάρβιν, από την εισαγωγή)