Δεκέμβριος 1627. Περιοχή Νιζαμσαχί, Ντέκαν.
Είμαστε φυλακισμένοι - η μητέρα μου, ο πατέρας μου, τα μικρότερα αδέλφια μου. Μέσα σε χρυσοκέντητες σκηνές, πίνουμε από δισκοπότηρα στολισμένα με σμαράγδια, κι όμως είμαστε αιχμάλωτοι.
Ιανουάριος 1628. Τρία χιλιόμετρα έξω από την Άγκρα, κατά μήκος του ποταμού Τζούμνα.
Γιατί να ονειρευτώ πάλι το Φίδι; Δεν μπορεί πλέον να βλάψει τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ωστόσο, να που τα σχιστά μάτια της Νουρ Μαχάλ με στοιχειώνουν ξανά στα σκοτάδια του ύπνου μου.
Φεβρουάριος 1628. Στις πύλες της Άγκρα.
Απόψε δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αύριο ο πατέρας μου θα στεφθεί αυτοκράτορας της Ινδίας.
Μάιος 1628. Το παλάτι στο Σριναγκάρ, Κασμίρ.
Τι κάνει ο Αουρανγκζέμπ, ο αδελφός μου; Τον είδα σε μια σκοτεινή γωνιά του κήπου να μιλάει με μια γυναίκα. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο. Όταν η γυναίκα γύρισε, είδα πως ήταν η Νουρ Μαχάλ.
Νοέμβριος 1628. Το παλάτι του Κόκκινου Φρουρίου, Άγκρα.
Νιώθη παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο αδέλφια: Ο ένας προορίζεται για αυτοκράτορας· ο άλλος πιστεύω ότι θα μπορούσε να σκοτώσει για να γίνει αυτοκράτορας...
Σε ένα λακαρισμένο κουτί με κλειδαριά, η Μπεργκούμ Σαχίμπ Τζαχανάρα, η Πριγκίπισσα των Πριγκιπισσών της Ινδίας, φυλάει το κρυφό της ημερολόγιο. Στις σελίδες του περιγράφει τις πιο προσωπικές σκέψεις, τα συναισθήματα αλλά και τα γεγονότα που μεσολάβησαν από τότε που βρισκόταν αιχμάλωτη, στο παλάτι της γιαγιάς της, Νουρ Μαχάλ, μέχρι τη στιγμή που ο Σάζης Ντζαχάν, ο πατέρας της, ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Τώρα πια είναι ελεύθερη. Μια απροσδιόριστη απειλή, όμως, θα ρίχνει πάντα μια βαριά σκιά στην ψυχή και την καρδιά της...