...Θα \'βρούμε ένα καφενείο ανοιχτό και θα λέμε για ώρες ιστορίες με τους παπούδες κοντά στη σόμπα με τα καυσόξυλα. Εξάλλου όλες οι νύχτες είναι ευτυχισμένες γιατί ξέρουμε να ζωγραφίζουμε τους λεπτοδείχτες με φωσφορούχα χρώματα. Εμείς μόνο. Οι τελευταίοι διαχρονικοί εραστές του πλανήτη... και δε χρειαζόμαστε κουρτίνες στα παράθυρα του σπιτιού μας.

Θέλω τις ηλιαχτίδες σου να φωτίζουν όλα τα σπίτια. Πώς να σε φυλακίσω φως μου εκτυφλωτικό! Κατάλαβέ το!

Είμαι πίσω απ\' όλες τις πόρτες για να σου τις ανοίγω διάπλατα και να περνάς. Ξέρω τη στιγμή την κατάλληλη που τα ουρλιαχτά μου θα γεμίσουν φλόγες τη θάλασσα... εγώ διατάζω κι ό,τι θέλω γίνεται γιατί σ\' αγαπώ και γιατί σ\' αγαπούσα περισσότερο απ\' τα φαντασμαγορικά μου όνειρα και τα φεγγαροφώτιστα ξενύχτια μου.

Όχι πια άλλα στερητικά. Θυμάσαι κάποτε; "Σήμερα γιορτάζει όλη η γη"! Κι αυτό το σήμερα είναι σαν τρισδιάστατη ταινία, με τους πιο ταλαντούχους πρωταγωνιστές...λίκνισμα αναρχικό και οι φωνές των θεατών συγχρονισμένες...