Ένα καλό θριλεράκι με αγωνία και πολύ καλή απόδοση των σκηνών και σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Κονκλάβιο, Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, άνθρωποι αποφασισμένοι για όλα για να γίνουν οι νέοι ποντίφικες. Άριστη γνώση του χώρου και των ανθρώπων. Συνοπτική ιστορία της Ρουμανίας (Τσαουσέσκου κλπ.) και της Βοσνίας. Κατά τα άλλα μου θύμισε Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας.

SPOILER ALERT:

Το μυστικό είναι ότι η ίδια η Παναγία που εμφανίστηκε στους οπτασιαστές, τους ζήτησε με λίγα λόγια να αφήνουν και τη γυναίκα να συμμετάσχει στην ιστορία της Εκκλησίας ως ιέρεια αλλά και ως σύζυγος ιερέα. Γιατί η ίδια η Παναγία η Μήτηρ του Θεού είναι γυναίκα. Νταξ\' το έχουμε ξαναδεί το παραμυθάκι με πιο συναρπαστικό τρόπο. Ο Ανδρουλάκης με το Μν έχει δώσει μια εξαιρετική εικόνα της γυναικείας καταπίεσης ανα τους αιώνες ενώ ο Νταν Μπράουν με πιο περιπετειώδη και πιο ωμό τρόπο μίλησε για το Δισκοπότηρο-Μαγδαληνή και τον γάμο του Ιησού. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν σου προσφέρει κάτι καινούργιο όσο συναρπαστικά κι αν είναι γραμμένο. Μου άρεσε όμως που οι Πάπες μετανιώναν για τα λόγια που διαβάζανε της Παναγίας, τα οποία έπρεπε να τα κρύψουν αλλιώς θα αποτύγχανε το σύστημα της Ρωμαιοκαθολικης εκκλησίας που έχει διώξει με άσχημο τροπο τη γυναίκα από τα εκκλησιαστικά κοινά.

Δεν είναι κακό αλλά το περιεχόμενο δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδιαβάσει και μάλιστα με άλλο τρόπο. Και πράγματι το τέλος των χαρακτήρων έπρεπε να είναι αυτό. Μου άρεσε που έμπλεκε ο συγγραφέας τα πραγματικά πρόσωπα με τα φανταστικά σε ένα πολύ καλό αμάλγαμα πλοκής. Pas mal, pas mal. :) (Για το Βατικανό βλ. επίσης Το έγκλημα στο Βατικανό, Άλαν Φολσομ, Μπελ 2003-Alan Folsom Day of confession).