Τα γεωπολιτικά δεδομένα στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη - όπως πρόσφατα διάφοροι ευρωπαϊστές αποκαλούν την Βαλκανική - διακρίνονται από συνεχή ρευστότητα. Διαφορετικές στρατηγικές συγκρούονται, και πολλές φορές μάλιστα οι ίδιες οι επιμέρους στρατηγικές είναι αντιφατικές. Κάτω από ένα απροσδιόριστο "νέφος" περί ευρωπαϊκής στρατηγικής προωθούνται πολλές φορές επικίνδυνα εθνικές αν όχι εθνικιστικές στρατηγικές εξωβαλκανικών δυνάμεων ευρωπαϊκών ακόμα και εξωευρωπαϊκών. Το να εθελοτυφλεί κάποιος στις διαδικασίες διαμόρφωσης κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών όρων για μια νέα τάξη "πραγμάτων" στη Βαλκανική, με αναδιάταξη ζωνών επιρροής και ό,τι αυτό σημαίνει, είναι επιστημονικά αφελές και πολιτικά επικίνδυνο, ιδιαίτερα για μια χώρα όπως η Ελλάδα. Στη Βαλκανική αυτή η σύγκρουση έχει διαμορφώσει και συνεχίζει να μορφοποιεί νέες κρατικές οντότητες, συγκρούσεις, παρεμβάσεις στη λειτουργία των βαλκανικών πολιτικών δυνάμεων, προσπάθειες διαμόρφωσης ελεγχόμενων πολιτικών σχημάτων αλλά και αφανείς δράσεις συχνά πολύ πιο επικίνδυνες από τις εμφανείς. Για την Ελλάδα το δίλημμα είναι κρίσιμο. Ή θα αποδεχθεί είτε από λογους αδυναμίας είτε από λάθος επιλογές και εκτιμήσεις να μετατραπεί σε μια περιφερειακή Βαλκανική χώρα ή θα αναπτύξει μια θετική στρατηγική σε όλους τους τομείς (πολιτικό σύστημα, οικονομία, πολιτισμός κλπ), ούτως ώστε να διαμορφωθεί ένας βαλκανικός πόλος περιφερειακής σταθερότητας και συνεργασίας στο πλαίσιο της πορείας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)