Κάποιες στιγμές η μνήμη μας είναι σαν να μη λειτουργεί. Ξεχνάμε κάτι σημαντικό, μας βάζει σε δύσκολη θέση.
Το βιβλίο αυτό μιλάει για το κρυμμένο ψέμα της παιδικής μας ηλικίας που συχνά εμποδίζει τη μνήμη να θυμηθεί. Μέσα από αληθινές ιστορίες, δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να αποκτήσει μια καινούργια σχέση με τη μνήμη του. Την ίδια στιγμή, σχεδόν σε κάθε φράση του βιβλίου αποκτά εμπειρία στη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση Γκεστάλτ:
Όπως τότε, όταν ήμουν παιδί και ο δάσκαλος που αγαπούσα έδειξε σεβασμό για τον αγώνα που έκανα να μάθω να διαβάζω. Δεν μετρούσαν για αυτόν τα λάθη, μετρούσε η προσπάθεια και η αποφασιστικότητά μου. Έτσι κι εγώ λοιπόν άρχισα να μαθαίνω να σέβομαι τον αγώνα της μνήμης μου και κάποιες στιγμές να τη θαυμάζω. Τώρα η μνήμη αρχίζει να αναπνέει.
Είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο! Ξεχωρίζει με το νέο του λογοτεχνικό ύφος, ιδιαίτερα ανάμεσα σε βιβλία ψυχοθεραπείας, που συχνά έχουν πιο θεωρητικούς τρόπους γραφής. Γραμμένο με άμεσο και πρωτότυπο τρόπο, είναι εύκολο, ώστε πολλοί να το διαβάσουν και διαφορετικό ώστε πολλοί να το προσέξουν.