Είκοσι χρόνια πέρασαν από την ίδρυση των πρώτων Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων, ενός θεσμού που ξεκίνησε από την Μελίνα Μερκούρη, τότε Υπουργό Πολιτισμού. Η μακροημέρευση των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι, κυρίως, οφείλεται στη υπομονή και επιμονή της τοπικής αυτοδιοίκησης και τοπικών κοινωνιών.[...]
Ο θεσμός των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ και, ιδιαιτέρως, οι Προγραμματικές Συμβάσεις τους είναι ένα θέμα που ελάχιστα έχει απασχολήσει τη νομική βιβλιογραφία. Εξ\' άλλου, τα ΔΗ. ΠΕ.ΘΕ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά πλάσμα δικαίου, αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία δημοτικών επιχειρήσεων από τις συνήθεις που προβλέπει ο Δημοτικός Κώδικας, αφού καθορισμένη λειτουργία και δράση τους, μέσα από συνεχείς Προγραμματικές Συμβάσεις, έχουν δημιουργήσει ένα νομικό πλαίσιο με ειδικά χαρακτηριστικά, συχνά παράλληλο με τη σχετική ισχύουσα νομοθεσία. Η έρευνα που παρουσιάζεται, επιχειρεί να βάλει σε μία τάξη δαίδαλο διατάξεων, γνωμοδοτήσεων και νομολογίας, αποτελώντας ταυτόχρονα και πρόταση διαλόγου, με γνώμονα την προστασία και τη βελτίωση του θεσμού των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, μέσω της νομικής αναζήτησης[...]
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)