Οι κρίσεις της αρρώστιας και του πόνου, τα θαύματα της θεραπείας και της γέννας, τα μυστήρια του υπερφυσικού κινδύνου και ο θάνατος - τούτα συνιστούν για τους Έλληνες την Κακιά την Ώρα. Η Κακιά η Ώρα δεν είναι η περιγραφή μιας στιγμής, είναι η ίδια μια δαιμόνισσα, μια θεά, μια γεννήτρα πόνου. Και είναι με τέτοιες δυνάμεις και επικράτειες, με τη φύση, την ιστορία τους, και τη σημασία τους που καταπιάνεται αυτό το βιβλίο.

Το Πρώτο Μέρος του έργου η Κακιά η Ώρα αποτελείται από τις αυτούσιες αφηγήσεις των Ελλήνων βοσκών και αγροτών που κατέγραψαν οι συγγραφείς στη διάρκεια μιας εντατικής μελέτης τριών ελληνικών χωριών.

Το Δεύτερο Μέρος καταπιάνεται με μια λεπτομερή ανάλυση του λαογραφικού υλικού που αποκαλύπτει πολλά για τον τρόπο που σκέφτονται, αισθάνονται και ζουν οι Έλληνες χωρικοί.

Στο Τρίτο Μέρος γίνεται μια σύγκριση μεταξύ των θεμάτων των αφηγήσεων και εκείνων που εμφανίζονται στην ελληνική φιλολογία της αρχαιότητας. Μια περαιτέρω συγκριτική ανάλυση δείχνει ότι σύγχρονα μοτίβα της ελληνικής λαογραφίας έχουν πολλά κοινά με πεποιθήσεις και πρακτικές της αγροτικής κουλτούρας της Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας, Ισπανίας, Νοτίου Ιταλίας και του Μαρόκο.

Η προσέγγιση των συγγραφέων προσφέρει τόσο μια καλλιτεχνική όσο και μια πνευματική εμπειρία στον αναγνώστη. Πρόκειται για μια προσέγγιση που ακολουθεί την παράδοση της κλασικής γνώσης μα είναι επίσης αυστηρά επιστημονική όταν περιγράφει το ρόλο της αφήγησης στις αγροτικές κοινωνίες.