... Οι αλλαγές που συντελούνται στον χρόνο εργασίας είναι ακόμη άνισες και σε εξέλιξη. Για τους άνδρες, ο χρόνος της εργασίας τους συνεχίζει να καθορίζει εκείνον που διαθέτουν στις οικογένειές τους. Για τις γυναίκες, το αντίστροφο συνεχίζει να αποτελεί τον κανόνα.
Όσο περισσότερες γυναίκες μπαίνουν στην αμειβόμενη απασχόληση και παραμένουν στη δουλειά μετά τη γέννηση των παιδιών τους, τόσο οι εντάσεις γύρω από την κατανομή και τη διαχείριση του χρόνου θα γίνονται εκρηκτικότερες. Σε αυτήν τη διαδικασία, μοιραία το υπόδειγμα της μερικής απασχόλησης φαίνεται πως προσφέρει κάποιον εύλογο συμβιβαστικό δρόμο...

Με ποιον τρόπο είναι προτιμότερη η αντιμετώπιση αυτών των εκρηκτικών πιέσεων; Με την περιχαράκωση στο προηγούμενο καθεστώς διευθέτησης (και ρόλων) ή με μια συνολικότερη αναδιάταξη; Το ερώτημα είναι τελικώς ρητορικό, διότι η επιλογή της επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Οι μετασχηματισμοί μπορεί να είναι άνισοι και συχνά επώδυνοι, αλλά κινούνται σε τροχιά χωρίς γυρισμό...

Το βασικό υλικό του παρόντος βιβλίου αποτέλεσε η διπλωματική εργασία του Γιάννη Δενδρινού στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, υπό την επίβλεψη της Ματίνας Γιαννακούρου, δικηγόρου, επιστημονικής συνεργάτιδας της ΟΚΕ Ελλάδας. Ο συγγραφέας επιθυμεί να ευχαριστήσει, επίσης, την Αντιγόνη Λυμπεράκη, καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου, για την ενθάρρυνση και την υλοποίηση αυτής της εκδοτικής προσπάθειας, όσο και, κυρίως, επειδή η επιστημονική της παρουσία και ο μαχητικός και καθαρός λόγος της δίνουν ζωντάνια και ποιότητα στο δημόσιο διάλογο για ζητήματα απασχόλησης, κοινωνικής πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας.