Ο Ζολά στο μυθιστόρημά του Νανά περιγράφει με εκπληκτική ζωντάνια και αμεσότητα τα έργα και τις ημέρες μιας πόρνης πολυτελείας και των πολυάριθμων εραστών της. Καταγράφει επίσης με ενάργεια τη διαφθορά ενός πολιτικού συστήματος -της Δεύτερης Αυτοκρατορίας- που ξεχύνεται ανέμελα προς τον πόλεμο και την καταστροφή.
Ο συγγραφέας που είχε γνωρίσει στα νιάτα του τις πόρνες των λαϊκών στρωμάτων, έζησε αργότερα και τις ένδοξες μέρες ενός ρυπαρού μικρόκοσμου, που από το περιθώριο εισέβαλε καταλυτικά στις αριστοκρατικές κάστες και στα κέντρα εξουσίας.
Θεατρίνες της οπερέτας, εταίρες υψηλά ισταμένων στο άμεσο αυτοκρατορικό περιβάλλον, μετρέσες πριγκίπων και επιχειρηματιών, πρώην λαϊκές πόρνες, αναβαθμίστηκαν και έχουν πλέον στην κατοχή τους μέγαρα, άμαξες και υπηρέτες. Ένα σχόλιο και ύμνος συγχρόνως στην ανδρική ερωτική επιθυμία που σαν τεράστιος μοχλός κινεί, αναδεύει και αναστατώνει τον κόσμο. Ιστορία, σεξουαλικότητα και μύθος ζουν και πεθαίνουν μαζί, στην ίδια βίαιη ανάσα.