Ένα πορτρέτο του Ιάννη Ξενάκη όπως αυτό προέκυψε μέσα από δυο πολύωρες συνομιλίες του με τον συγγραφέα τον Ιανουάριο του 1980 και το Μάιο του 1989. Ο Ξενάκης μιλάει ανοιχτά για την ζωή και τη μουσική του, την αντίσταση και τον εμφύλιο, την φυγή του στο εξωτερικό, τα παιδικά του αναγνώσματα, την μαθητεία του πλάι στον Μεσσιάν, τις επιρροές του από τον Ντεμπυσσύ και τον Ραβέλ, τη γνώμη του για τους Σαίνμπεργκ, Μπεργκ και Βέμπερν, την προσωπική του μέθοδο σύνθεσης, την σχέση μουσικής και χώρου. Μιλάει για το μπαλέτο, την θεατρική μουσική, τα φωνητικά έργα και τα «παίγνια», αναλύοντας κάποιες από τις δικές του συνθέσεις. Τέλος, αναφέρεται σε ευρύτερα ζητήματα όπως τον ρόλο της τέχνης και του συνθέτη στην κοινωνία, το νόημα της διδασκαλίας, την σημασία της ευφυΐας και την αγάπη για την φιλοσοφία.