"Η μουσική είναι πραγματική μόνο όταν μεταδίδεται μέσω της σάρκας και του αίματος της συναυλίας. Οι ιδέες παραμένουν χλομές όταν κείτονται αδρανείς στην τυπωμένη σελίδα. Όποτε ανοίγουμε αυτό το βιβλίο, ο Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ και ο Έντουαρντ Σαΐντ μοιάζουν να αναδύονται μπροστά στα μάτια μας, με όλο το πάθος της σκέψης τους, μεταγγίζοντας στις απόψεις τους μουσικότητα και στα ερωτήματά τους βαθύ στοχασμό."

Peter Brook

"Συμπυκνωμένο απόσταγμα ενός αδιάκοπου διαλόγου ανάμεσα σε δύο εξαιρετικά δημιουργικά πνεύματα", οι συζητήσεις μεταξύ του Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ και του Έντουαρντ Σαΐντ, που περιέχονται σ\' αυτόν τον τόμο, περιστρέφονται κυρίως γύρω από τη σχέση πολιτικής και κουλτούρας αγγίζοντας τα πιο διαφορετικά θέματα: Από τις περιπλοκές της συναυλίας ως διαδικασίας "αντίστασης στη σιωπή" ως την ανάγκη για μια λύση στο Μεσανατολικό πρόβλημα. Τόσο για τον Εβραίο Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ όσο και για τον Παλαιστίνιο Έντουαρντ Σαΐντ, ζητήματα όπως "τι σημαίνει εκπατρισμός", "ποιες οι διαφορές ανάμεσα στη μουσική και τη λογοτεχνία", "ποια η σημασία των μεγάλων δασκάλων", "ποια η δυνατότητα της κουλτούρας να υπερβαίνει εθνικές και πολιτικές διαφορές" τίθενται με εξίσου κρίσιμο τρόπο. Και παρά τις διαφορετικές τους απόψεις, οι δύο συζητητές λειτουργούν ως καταλύτες ο ένας για τον άλλον, αποδεικνύοντας πόσο κοντά μπορούν να έρθουν οι άνθρωποι όταν σκέφτονται με γνώμονα τις ανθρώπινες αξίες. Αφετηρία των συζητήσεων που αποτελούν τον πυρήνα του βιβλίου υπήρξε ένα συνέδριο για τον Βάγκνερ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου ο Μπάρενμποϊμ και ο Σαΐντ αντάλλαξαν δημόσια απόψεις για τον αντισημιτισμό και τις πολιτικές θέσεις του Βάγκνερ αλλά και για τον ρόλο του στην εξέλιξη της σοβαρής μουσικής. Διαπιστώνοντας ότι η συζήτηση δεν υπήρξε απολαυστική και εποικοδομητική μονάχα για το κοινό αλλά και για τους δυο τους, συνέχισαν να ηχογραφούν τις συνομιλίες τους. Λίγο αργότερα, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του "Κάρνεγκι Χωλ" Έιρα Γκουζελιμιάν, κλήθηκε να συμμετάσχει και αυτός, προκειμένου να παίξει συντονιστικό ρόλο στη συζήτηση. "Ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσά τους", εξηγεί ο Έιρα Γκουζελιμιάν στον πρόλογο του βιβλίου, "είναι ασφαλώς το πάθος για τη μουσική και τις ιδέες, δεν είναι όμως διόλου αμελητέα η υπόγεια ώθηση που ασκεί και στους δυο τους η γεωγραφία, αφού και οι δύο προέρχονται από πολύπλοκους αλληλεπικαλυπτό
μενους πολιτισμούς. (...) Ο Έντουαρντ Σαΐντ γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, στους κόλπους μιας παλαιστινιακής οικογένειας, αλλά μεγάλωσε κυρίως στο Κάιρο, γευόμενος ήδη από πολύ τρυφερή ηλικία, την πρώτη αποκοπή από τις ρίζες του. Εκεί, ως μέλος μιας μάλλον εξαγγλισμένης χριστιανικής αραβικής οικογένειας, ένθετης σε μια κατεξοχήν μουσουλμανική κοινωνία, βίωσε, και δικαίως, το αίσθημα του εκπατρισμού. Ωστόσο, θα εκπατριζόταν και πάλι, στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη φορά, όπου ως έφηβος, φοίτησε σε εσωτερικό σχολείο. (...) Το υπόβαθρο του Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ είναι εξίσου πολύπλοκο. Γεννήθηκε σε μια ρωσοεβραϊκή οικογένεια που είχε μεταναστεύσει την εποχή των παππούδων του στο Μπουένος Άιρες, όπου υπήρχε μια ακμαία εβραϊκή κοινότητα, η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια μετανάστευσε με τους γονείς του στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ και έκτοτε έζησε στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Ιερουσαλήμ, το Σικάγο, το Βερολίνο".

Οι συνομιλίες Σαΐντ και Μπάρενμποϊμ ούτε για μια στιγμή δεν εκτρέπονται προς μια ομφαλοσκοπική επισκόπηση των δημιουργικών τους ενδιαφερόντων, μια "διανοουμενίστικη" διερεύνηση της μουσικής και της λογοτεχνίας, αλλά ανοίγονται με θέρμη και οδύνη προς τον κόσμο, ψηλαφίζοντας τις πληγές του, διερευνώντας τις καταγωγικές αιτίες της σύγχυσής του, ανατέμνοντας τα συμπτώματα της κρίσης του. Ανοίγονται προς την πολιτική, δηλαδή, με τον πιο γόνιμο τρόπο. Η έκδοση των συνομιλιών των δύο διανοουμένων είναι δραματικά επίκαιρη σήμερα, που η σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων μαίνεται πιο έντονα από ποτέ.