Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η επίδραση της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο οικογενειακό δίκαιο φαινόταν ένα θέμα με περιορισμένο ενδιαφέρον. Ωστόσο, η νομοπαραγωγική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά το 1999 έχει πλήρως ανατρέψει την προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων και ακόμη πιο δραστικές επιδράσεις προγραμματίζονται για το όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Η πιο σημαντική εκδήλωση αυτής της τάσης "κοινοτικοποίησης" του οικογενειακού δικαίου υπήρξε αρχικά ο κανονισμός 1347/2000 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας των κοινών παιδιών των συζύγων, και ιδίως ο νέος κανονισμός 2201/2003, που θα αρχίσει να εφαρμόζεται την 1η Μαρτίου 2005, και που αντικαθιστά τον προηγούμενο στο σύνολό του, διευρύνοντας το πεδίο εφαρμογής του και επιφέροντας σημαντικές μεταβολές στη ρύθμιση των υποθέσεων γονικής μέριμνας.
Η μελέτη είναι η πρώτη που εκδίδεται στο ελληνικό δίκαιο με αντικείμενο την παρουσίαση και την ερμηνεία των διατάξεων του νέου Κανονισμού, σε συνάρτηση με την (ακόμη ισχύουσα) ρύθμιση του Κανονισμού 1347/2000 και ιδίως με τις έννοιες και τους θεσμούς του ελληνικού οικογενειακού δικαίου. Με δεδομένα τον τεχνικό χαρακτήρα και την αποθαρρυντική πολυπλοκότητα των νέων ρυθμίσεων, την πλήρη έλλειψη νομολογίας (του ΔΕΚ ή των εθνικών δικαστηρίων) και την πολύ περιορισμένη έκταση της αλλοδαπής βιβλιογραφίας στα εξεταζόμενα θέματα, η μελέτη έχει αυταπόδεικτη χρησιμότητα. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται σε παράρτημα το κείμενο του νέου κανονισμού και η αιτιολογική του έκθεση.