Πρώτα, η μουσική. Μια θεσπέσια μουσική που κατέβαινε μαζί με το ρεύμα και σκορπιζόταν στο πιο πράσινο και το πιο γιγάντιο δάσος του κόσμου. Μετά, ο μεγάλος ποταμός. Κόκκινος. Πάνω στο ποτάμι, μια σχεδία. Πάνω στη σχεδία, ένα πιάνο. Λευκό. Και, μπροστά στο πιάνο, καθισμένος σε σκαμνί, ένας μουσικός. Μαύρος.
Όταν οι σκληροτράχηλοι τυχοδιώχτες ενός απομονωμένου οικισμού στα βάθη της Αμαζονίας βλέπουν να υλοποιείται μπροστά στα μάτια τους η παραπάνω οπτασία, καταλαβαίνουν ασυνείδητα ότι ένα ρήγμα άνοιξε στον κόσμο τους. Στην ωμή πραγματικότητα της ανελέητης πάλης με τη φύση και της λαχτάρας για μυθικά και απραγματοποίητα κέρδη, θα εισβάλλει η απίστευτη οδύσσεια ενός λευκού πιάνου, αποφασισμένου να εκπληρώσει μια ποιητική αποστολή. Που σημαίνει επίσης ότι η ρεαλιστική αφήγηση μιας εξωτικής περιπέτειας μπορεί να συνδυάζεται με την ονειρική αλληγορία.
Σε εφτά κεφάλαια που ακολουθούν τους εφτά σταθμούς μιας προφητείας, η γραφή του Φερμίν συνδυάζει την ομορφιά με την απλότητα. Αφήνει ωστόσο πάντα χώρο στη φαντασία για να μας οδηγήσει σε μια μακρινή χώρα, ανοιχτή στο αίνιγμα και το μυστήριο.
Γιατί ο Αμαζόνιος παραμένει το πιο εκλεκτό όνειρο των τυχοδιωκτών...