Περιπλανήθηκα μονάχος μου στην καρδιά του Γιοσίνο. Πραγματικά, τα βουνά ξετυλίγονταν σ\' ένα ατέλειωτο βάθος. Λευκά σύννεφα σωρεύονταν στις κορυφές τους κι οι κοιλάδες χάνονταν στην ομίχλη της βροχής. Σκόρπια εδώ κι εκεί τα σπιτάκια των ορεσίβιων, τόσο δα μικρά. Στα δυτικά, ήχοι από κόψιμο δέντρων· στ\' ανατολικά, οι απόηχοι. Ο χτύπος απ\' τις καμπάνες των ναών δονούσε τα κατάβαθα του είναι μου. Πολλοί άνθρωποι που ήρθαν σε τούτα τα βουνά απ\' τα παλιά χρόνια, αναζητώντας λησμονιά απ\' τα εγκόσμια, βρήκαν καταφυγή στη ποίηση της Κίνας και της Ιαπωνίας. Μήπως δε στέκει στη σύγκριση τούτο το μέρος με το Ροζάν της γης των Τάνγκ;
Φιλοξενήθηκα σ\' ένα μοναστήρι.

Χτύπα την τάβλα σου
κι άσε με ν\' ακούω
κυρά του ναού.

(Μάτσουο Μπασό)