Πρώτο μυθιστόρημα που διαβάζω από τον εν λόγω συγγραφέα και οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες.Αν και το βιβλίο θα έλεγα ότι έχει μορφή διηγημάτων με τους ίδιους (κύριους) χαρακτήρες που συνθέτουν ένα μυθιστόρημα, διαβάζεται εύκολα, με απίστευτη ροή.Αυτό που ξεχώρισα και με μάγεψε από την πρώτη στιγμή ήταν η ποιητική και γλαφυρή αφήγηση που κυριολεκτικά σε ταξίδευε, όχι μόνο σε τόπους και τοπία, αλλά και σε εποχές ξεχωριστές, δύσκολες. Μέσα από τα μάτια δύο παιδιών, εξιστορούνται καταστάσεις που αφορούν τα προβλήματα των ανθρώπων, τις ανάγκες κι όλα τα συναισθήματα - θετικά κι αρνητικά. Από ρητορικά ερωτήματα μέχρι σοφά συμπεράσματα, τα παιδιά μεγαλώνουν και ωριμάζουν κουβαλώντας εμπειρίες που τους μένουν για πάντα.Κερασάκι στην τούρτα, ένα κεφάλαιο τρόμου και αγωνίας, εξαιρετικά δομημένο που ξεπερνάει κατά πολύ τους περισσότερους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας/ τρόμου.