Πόσα άραγε να είναι τα γλυπτά που υπάρχουν στους δημόσιους χώρους της Αθήνας; Ποιών καλλιτεχνών έργα είναι; Για ποιο λόγο, με ποια αφορμή, τοποθετήθηκαν;
Ποιος ο συμβολισμός ή η ιδεολογία που εκφράζουν ή υπηρετούν;
Να μια πρώτη σειρά ερωτημάτων στα οποία έρχεται να απαντήσει το βιβλίο της Ζέττας Αντωνοπούλου και συγχρόνως να θέσει αρκετά άλλα που μοιραία ανακύπτουν μόλις κανείς αποφασίσει να καταπιαστεί με το θέμα. Και αυτό γιατί τα έργα αυτά της "υπαίθριας γλυπτικής" όπως η συγγραφέας τα αποκαλεί, συνδέονται άμεσα με την ίδια την ιστορία της πόλης που τα φιλοξενεί, με την επιλογή της ως πρωτεύουσας και με την εξέλιξή της, με την πολεοδομική και αρχιτεκτονική μορφή της, με τη συγκρότηση των ελεύθερων χώρων της, αλλά και με την ιστορία αυτής της χώρας την απώτερη όπως και με τη νεότερη και τη σύγχρονη, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της κάθε εποχής, τις επιρροές και τις αντιστοιχίες, με το πνεύμα και τις τροπές των καιρών. [...] Η έρευνα είναι συγκροτημένη με σύγχρονο και συστηματικό τρόπο και με επιστημονική ενδελέχεια. Το αποτέλεσμα είναι ένα πλούσιο υλικό βάσης που, πέρα από την αξία του καθεαυτήν, μπορεί να τροφοδοτήσει πολλές περαιτέρω έρευνες σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Την ίδια στιγμή είναι μια σημαντική συμβολή στη μελέτη της νεότερης ελληνικής τέχνης, αλλά και μια προτροπή συνάμα για να γνωρίσουμε καλύτερα και πληρέστερα όλα αυτά τα έργα. Πιστεύω πως αξίζει να το επιχειρήσουμε, έστω και μέσα από τις σελίδες αυτού του πολύτιμου βιβλίου. (από τον πρόλογο του Διονύση Α. Ζήβα, Ομότιμου Καθηγητή Ε.Μ.Π.)