Το βιβλίο αυτό υπήρξε το αποτέλεσμα μελετών της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της σημασίας των κινήτρων, για αρκετά χρόνια. Διαπίστωσα ότι οι υπάλληλοι στις επιχειρήσεις δίσταζαν να παρακολουθήσουν εκπαιδευτικά προγράμματα, με την δικαιολογία ότι δεν μπορούσαν να εφαρμόζουν τίποτε από αυτά που μάθαιναν γιατί οι προϊστάμενοί τους δεν τους επέτρεπαν να παίρνουν πρωτοβουλίες. Δεν μπορούσαν να εφαρμόζουν τις νέες μεθόδους που μάθαιναν, παρά μόνο όφειλαν να ακολουθούν τις εντολές των προϊστάμενων τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου Διεύθυνσης δεν λογάριαζε τις απόψεις και τα κίνητρα των υπαλλήλων. Έτσι τους αποθάρρυνε από το να παίρνουν πρωτοβουλίες, αφού αυτές δεν επρόκειτο να ληφθούν υπόψη. Αυτό οδήγησε στην αδιαφορία και την εκτέλεση των οδηγιών του προϊστάμενου, χωρίς να σκέφτονται τρόπους βελτίωσης. Η αδιαφορία του προσωπικού είναι εκπαιδευμένη συμπεριφορά. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να διαπιστώσω ότι υπήρχε κάποιο λάθος στην όλη φιλοσοφία και θεώρηση του τρόπου με τον οποίο Διεύθυναν την επιχείρηση και το προσωπικό τους. [...]