Τέλος δεκαετίας του \'30. Σ\' ένα χωριό στους πρόποδες των Πιερίων. Οι απόηχοι της Τουρκοκρατίας βούιζαν ακόμη στ\' αυτιά των μεγαλύτερων. Τα τραγούδια των ληστών αντηχούσαν πάνω στα βουνά: "Γιαγκούλα μ\' που ξεχείμασες το φετεινό χειμώνα;"
Η συγγραφέας παρακολουθεί την πορεία μιας αγροτικής οικογένειας απ\' το τέλος του μεσοπολέμου ως τις μέρες μας. Ζωντανεύει τον αγώνα για την επιβίωσή της με φόντο τον πόλεμο, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τα μεταπολεμικά γεγονότα. Τα παιδιά της Μαγδαληνής, η Αθηνά, ο Χρήστος, ο Γιώργης, η Δήμητρα, η Σοφία, αναμετριούνται -ο καθένας ξεχωριστά- με τη μοίρα τους, που είναι και η μοίρα αυτού του τόπου. Άλλος υποτάσσεται, άλλος παλεύει μέχρι τέλους κι άλλος λυγίζει μέσα στον ασφυκτικό κλοιό μιας κλειστής κοινωνίας που επιβάλλει το "σσσ... μας ακούει ο κόσμος".
Ερωτήματα όπως: ποιος χαλκεύει τη μοίρα μας, ως ποιο σημείο τη φτιάχνουμε κι από που αρχίζει το αναπόφευκτο; Πόσοι ζούνε πλαστές ζωές και πόσοι έχουν τη δύναμη να σπάσουν τα δεσμά χωρίς να σπάσουν τα μούτρα τους; Ποια είναι η κατάληξη των "καλών παιδιών" που έμαθαν να μη δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους άλλους... διαγράφονται μέσα απ\' τη ζωή των αληθινών ηρώων αυτού του συναρπαστικού βιβλίου.
Ένα κείμενο βαθιά λογοτεχνικό, απέριττο, χωρίς φτιασίδια, κατάσπαρτο από ήθη, έθιμα, τραγούδια, παραμύθια, μεγαλοσύνη και μικρότητα, νοσταλγία κι ελπίδα. Κι όταν, ξενυχτώντας μαζί του, το κλείσεις, απομένεις βουβός, γιατί η ζωή μίλησε...