Η "Ενδιάμεση Συμφωνία" (1995) ομαλοποίησε τις σχέσεις Ελλάδας-Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και έθεσε τις βάσεις για μια πολύπλευρη ανάπτυξη. Μετέθεσε, όμως, σε μια αβέβαιη μελλοντική διαπραγμάτευση το ακανθώδες πρόβλημα της τελικής ονομασίας και των συναφών πολιτισμικών προβλημάτων.
Με την ολοκλήρωση της επτάχρονης διάρκειας της συμφωνίας -που ανανεώνεται σιωπηρά- μια ομάδα επιστημόνων διαφόρων κλάδων (διεθνολόγοι, ιστορικοί, πολιτικοί αναλυτές, οικονομολόγοι, κοινωνικοί ανθρωπολόγοι) επιχειρεί, για πρώτη φορά, μια σφαιρική καταγραφή και αποτίμηση της πορείας των διμερών διακρατικών σχέσεων. Παράλληλα, εξετάζει την εντυπωσιακή ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων καθώς και τη συγκρατημένη αλλά διαρκώς αυξανόμενη επικοινωνία σε επίπεδο πολιτών.
Κοινή διαπίστωση παραμένοι ότι οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις για την εκκρεμότητα του ονόματος διαμορφώνουν ένα ιδιότυπο κλίμα, ανακούφισης-ευφορίας και καχυποψίας-δυσφορίας, που επηρεάζει αρνητικά ευρέα στρώματα της κοινής γνώμης στις δύο χώρες και την "εικόνα του άλλου" στις αντίστοιχες κοινωνίες.
Τέλος, οι συγγραφείς προχωρούν και σε εκτιμήσεις για την παραπέρα πορεία των σχέσεων, ώστε η "Ενδιάμεση" να μετεξελιχθεί σε "Τελική" συμφωνία.